CITYTRIP
WASHINGTON DC (Mei 2012)
Washington
dat is een stad vol symboliek, dramatiek en statige overheidsgebouwen,
die overigens allemaal beginnen met 'Federal
.'. Eén
van de honderden voorbeelden van symboliek is dat geen enkel gebouw
in de stad hoger mag zijn dan het Vrijheidsmonument, omdat er
geen hogere waarden zijn dan 'vrijheid'. En zo heeft ongeveer
elke plek in Washington wel een verhaal.
In het centrum van de stad zie je geen woningen of appartementen.
Dit deel is voorbehouden voor het ambtenariaat terwijl diezelfde
ambtenaren in de andere stadswijken wonen en slapen. Washington
Centrum dat is: politieke macht, lobbying, netwerking, FBI, geheime
politie.
De stad maakt geen deel uit van een staat maar is een eigen gebied:
District of Columbia, vandaar de DC achter de naam. De
stad is ontworpen door een Fransman, Pierre L'Enfant, en
enkel en alleen bedoeld als politiek centrum van de USA. Van west
naar oost hebben de straten een letter als naam: A-street, B-street,
enz. En van noord naar zuid hebben ze een cijfer als naam: First
street, Second street, enz. Sommige dwarsstraten hebben 'echte'
namen, zoals Pennsylvania Avenue, de thuisstraat van het Witte
Huis.
Als je Washington bezoekt, moet je drie delen zien:
1. Pennsylvania Avenue die het Witte Huis verbindt met het Capitool
2. The National Mall, een rechthoek van 4km lang en 100m breed
met het Lincoln Memorial aan de ene kant en het Capitool aan
de andere kant
3. Het Pentagon en het Arlington Kerkhof, langs de overzijde
van de Potomac rivier.
Alle gebouwen, memorials, musea en wetenswaardigheden zijn daar
te vinden.
In plaats van een verhaal per dag te schrijven, verkies ik een
aantal foto's te becommentarieren. De citytrip duurt van vrijdagavond
tot zondagavond en in die tijdsspanne heb je het wel gezien, tenzij
je een museumfreak bent, die een halve dag uittrekt per museum
om de tientallen musea te bezoeken. Reken dan maar op twee weken.
We zijn met zijn tweeën: John, collega en Nederlander en
ikzelf.

Het Witte Huis is het eerste gebouw die we bezoeken. Het
adres is - mocht je een kaartje willen sturen naar de President
- 1600, Pennsylvania Avenue. Hier hebben alle presidenten
geresideerd (er wordt niet gewoond maar geresideerd) behalve de
allereerste: George Washington himself.
We hebben afgesproken met Baracksken om samen op de thee te gaan,
maar hij daagt toch wel niet op zekerst. Dus blijft het bij kijken
naar de witte gevel gebouwd in 1800, waar achter en naast meer
dan 5000 m2 gebouwen schuil gaan. We zien op het dak mensen van
de secret service rondjes maken en door verrekijkers kijken. De
straat van waaruit we de president zijn Huis bekijken is autovrij
gemaakt en constant bewaakt door politiepatrouilles.
Plots zien we drie helicopters opstijgen vanuit de achtertuin;
blijkt dat de president in één van de drie postvat
en er altijd drie exemplaren de lucht ingaan om mensen met slechte
gedachten om de tuin te leiden.
Als je naar de foto kijkt, dan merk je dat er weinig tierlantijntjes
en tralala aan het gebouw te merken is. Ik vind het een sober
bouwwerk.
Voor 9/11 kon je het Witte Huis bezoeken, maar sindsdien moet
je via een Congreslid een reservatie regelen en voor buitenlanders
via je ambassade. Het duurt maanden vooraleer je dan in groepen
van 8 man, uitgenodigd wordt en een rondleiding krijgt.
De
Pennsylvania Avenue is de laan die het Witte Huis verbindt
met het Capitool (te zien op de eerte foto links in de verte).
Het is de straat met de bekendere gebouwen zoals de Treasury (waar
het geld gedrukt wordt), het FBI gebouw (rechtse foto),
De Nationale Archieven, het nieuwe Newseum, de reusachtige Canadese
ambassade, enz. Er zijn geen privé gebouwen of appartementen,
alles is overheid. Alles ademt kracht en autoriteit uit maar je
ziet er ook homeless mensen die op straat slapen. Er is verrassend
weinig verkeer; zal wel met de weekend te maken hebben.
Bij de inwijging van een nieuwe president is de traditie dat hij
wandelt van het Capitool naar zijn Wit Huis langs de Pennsylvania
Avenue.
Het Capitool is het Parlement van de VS waar de Senaat
en het Huis van Volksvertegenwoordigers gevestigd zijn.
Het ligt aan het einde (of het begin als je wil) van zowel Pennsylvania
Avenue als de Mall. Kijk je richting het gebouw dan zie je een
wit gebouw met veel zuilen die erg Romeins aandoet met een linkse
en een rechtse vleugel. Centraal zie je de reusachtige koepel
verrijzen. Keer je je om dan heb je een prachtig zicht op de 4
km-lange Mall.
Het Capitool zelf telt 658 vensters en 850 deuren. Naar het schijnt
verbinden onderaardse gangen het Capitool met de omringende gebouwen
waar de verkozenen des volks werken en lobbyen.
The National Mall, kortweg de Mall genoemd, is een rechthoek
van 4km lang en zo'n 100m breed. Aan het ene eind is het Capitool,
in het midden het Washington Monument en aan het andere eind het
Lincoln Memorial (foto links). Halverwege loopt de Mall paralel
met Pennsylvania Avenue. Dit stuk terrein is het echte centrum
van Washington en is natuurlijk afgelijnd met overheidsgebouwen.
Het huisvest tevens The Smithsonian, het grootste museumcomplex
ter wereld met 19 musea en galerijen. We zijn niet meteen de meest
fervente museumbezoekers maar er springen er toch een paar uit:
1. We bezoeken beiden het National Air & Space museum over
de ontwikkeling van het vlieg- en ruimtewezen. Redelijk spectaculair
museum die de ongooglijke machines toont van de broers Wright
daterend van begin 1900 tot de modernste toestellen van nu.
Ook raketten, de shuttles en ander vliegend materiaal zien we
(foto rechts).
2. John bezoekt het Holocaust Memorial Museum, een aangrijpend
verhaal natuurlijk.
3. Ik bezoek het Newseum, een nieuwkomer.
Het Washington Monument is een obelisk van 169m hoog. Als
je goed kijkt zie je een kleurverschil in de marmeren stenen.
Het eerste deel (tot 45m) dateert uit midden de jaren 1800 waarvan
de bouw werd gestopt door gebrek aan fondsen en door de burgeroorlog.
Later werd het verder gebouwd en heeft de marmer een iets donkerder
kleur. Het is gebouwd ter ere van de eerste president, George
Washington. De 50 vlaggen errond symboliseren de 50 staten.
De
zaterdag nemen we de hop on, hop off bus, terwijl we de zondag
een fiets huren.
Met de bus rijden we via alle bezienswaardigheden die hiervoor
en hierna beschreven staan, maar ook buiten het centrum naar een
aantal stadswijken. Als we door het sjieke Georgetown rijden
mag er geen commentaar gegeven worden via de luidsprekers van
de bus om de 'stilte' te respecteren in deze wijk. Ja de rijken
kunnen altijd iets meer forceren. De wijk staat vol met kleine
en grote Victoriaanse huizen en de veel lanen-met-bomen geven
het een groen cachet.
Buiten het stadscentrum staat op een heuvel een reusachtige kathedraal
in Gothische stijl: de Washington National Cathedral, de
6e grootste ter wereld, vertelt het toeristisch geluidsbandje
van de bus. O.a. Martin Luther King en John Kennedy zijn er begraven.
Met
de fiets rijden we de Mall af van begin naar eind en stoppen
even aan de Memorials van de presidenten Lincoln (foto linksonder)en
Jefferson (foto rechtsonder). We rijden ook voorbij de Vietnam
en Korea Memorials en de WOII Memorial. Plaatsen waar herinneringen
gevierd worden genoeg in deze stad.
We gebruiken de fietsen via het City Bykesharing programma
(foto links) waarbij je je fiets uit één van de
vele standplaatsen van de stad neemt en die terugplaatst waar
je wil. Je betaalt een vaste fee van 7$ en daarna per half uur
tenzij je de fiets voor het half uur in een standplaats kan terugzetten
(is dan gratis). We fietsen een dag voor elk 10$.
Het
Pentagon en het Arlington Kerkhof liggen in de Arlington wijk,
aan de overzijde van de Potomac Rivier. Het Pentagon kan
je niet meer bezoeken en kan je enkel van op afstand zien: vanop
het dak van onze bus die er langs rijdt (foto's nemen is verboden)
of vanop de heuvel van het Arlington Kerkhof (zie foto rechts).
Het is een enorm vijfhoekig complex, beschadigd tijdens 9/11 (daar
is niets meer van te zien) met een eigen transportsysteem maar
waar de burelen toch bereikbaar zijn in relatief korte tijd door
de vorm van het gebouw.
Op
het Arlington Kerkhof ligt John F. Kennedy begraven, vermoord
in Dallas in 1963, de man van 'Ich bin ein Berliner'. Ook het
indrukwekkende monument van de Onbekende Soldaat (foto rechts)
is hier gebouwd en om het half uur wordt de wacht gewisseld door
3 soldaten volgens een redelijk ingewikkelde procedure. Verder
is het heuvelachtige kerkhof gevuld met duizenden witte grafstenen
van gesneuvelde soldaten. Op het hoogste punt hebben we een mooi
uitzicht op het Pentagon in de verte.
Newseum
is een nieuw museum die op een zeer begrijpelijke en visuele manier
verslaggeving uit de doeken doet. Ik zie alle mogelijke weetjes
van de presidenten van de VS, ongewone foto's, archiefbeelden
en politieke en sportieve hoogtepunten van vroeger en nu. Dit
alles wordt getoond in 16 theatertjes, in aparte ruimten en op
levensgrote foto's. Op het dakterras heb je een uniek zicht op
het Capitool en Pennsylvania Avenue.
Ik zie alle foto's die de Pullitzer prijs hebben gewonnen, inclusief
een interview met de persoon die de foto trok. Ik zie Cassius
Clay Sonny Liston KO slaan, basketbalgrootheden, stukken van de
Muur van Berlijn, de verwrongen en half gesmolten antenne van
één van de WTC gebouwen na 9/11 en nog veel meer.
Een aanrader.
John bezoekt ondertussen het Holocaust museum.
S'avonds bezoeken we H-Street, Chinatown. In één
van de vele bars drinken we Belgisch bier: naast de obligate
Stella, Duvel en Hoegaarden hebben ze vrijwel alle Trappisten
in huis behalve Westvleteren en Achel, maar wel Latrappe. John
kiest uiteraard voor het Nederlandse Latrappe en ik voor een Orval.
FOTOREEKS
WASHINGTON Mei 2012
|