CITYTRIP NEW YORK en NIAGARA FALLS (April 2012)

New York is zo één van die steden die iedereen wil bezoeken. Zijn/haar bijnaam is de Big Apple en de stad leeft 24 uur op 24, 7 dagen op 7. NY bestaat uit vijf stadsdelen, boroughs genaamd:

1. Manhattan, het kleinste stadsdeel maar veruit het meest bekende en meest toeristische. Het telt 1,6 M inwoners en betekent Land of the Hills (Heuvelland). Het staat vol met wolkenkrabbers.
2. Queens is het grootste stadsdeel maar het minst bezocht
3. The Bronx is het ruigste stadsdeel
4. Staten Island is een eiland (de anderen zijn schiereilanden)
5. Brooklyn is het meest bevolkt met 3,5 M inwoners

Alle vijf delen tesamen, telt de stad New York 8,4 M inwoners.

Dag 1 -----Vrijdag 9 maart----- Brussel - Newark

Zaventem loopt redelijk vol. Overal lange schuifrijen zodat we pas een halfuur voor opstijgen aan de gate zijn en onmiddellijk het vliegtuig kunnen instappen.
De vlucht duurt 8 uur en is 'hobbelig': veel stroken met turbulentie. Ik vul mijn tijd met een aktiefilm over/van het A-team (de die van 'I love it when a plan comes together'), spijtig genoeg niet met de originele acteurs uit het feuilleton. Verder stel ik mijn Jukebox samen met een uitgebreid aanbod aan muziek: van Foo Fighters naar Kasabian alover Guns&Roses tot het onvermijdelijke Led Zeppelin. We landen een uur te laat op Newark, één van de drie luchthavens van New York. Vandaar gaat het met een shuttlebusje naar ons hotel, 1 ½ uur verder. Via een aantal invalswegen rijden we door de Lincoln tunnel en komen zo in Manhattan centrum terecht. Het valt ons op dat we vanuit een open ruimte buiten de stad een schaduwrijke binnenstad inrijden: de hoge torengebouwen laten weinig zonlicht schijnen in de New Yorkse straten.
Het is rond 16u als we ons hotel verlaten voor een avondwandeling van een halfuurtje richting t'center. We passeren Central Station, 42nd Street om via Broadway naar de meest bekende straathoek ter wereld te gaan: Times Square. De Amerikaanse vlag, NYPD (New York Police Department), Nasdaq en commerciële reclames 'sieren' de gevels. De duisternis is ondertussen aan het vallen en het neongeweld maakt zijn opwachting. Zien we toch wel de Hard Rock Café blinken zeker! Mijn 39e T-shirt wordt een feit. De zoveelste Nachos worden verorberd terwijl we verwonderd toekijken naar een groep jonge meiden die luidkeels de clips meezingen van Lady Gaga, Rihanne en wijlen Witney Houston. We keren terug naar t'hotel want de jetlag slaat toe en we vallen als vliegen in ons bed.

Dag 2 -----Zaterdag 10 maart----- New York
We staan op met een staalblauwe hemel maar het is amper 5 graden warm/koud. T'is nu de moment om een toren te beklimmen en neer te kijken op de stad vooraleer wolken roet in het eten gooien . We gaan naar de dakverdieping van de Rockefeller toren, 70 verdiepingen naar omhoog, naar 'Top of the Rocks'. Nee dit is geen muziekprogramma maar een viewdek met een 360° zicht op New York. De lift naar boven heeft een glazen plafond waardoor je in de liftkoker kunt kijken tijdens het stijgen. Het zicht op de stad is verbluffend en we zien eerst de groene long van New York: Central Park. Kloksgewijs zien we de East River met Queens en Brooklyn aan de overkant, dan downtown Manhattan met de Empire State Building (die iets hoger is dan Rockefeller) en verderop de in aanbouw zijnde Freedom Tower en heel verder het Vrijheidsbeeld. Dan draaien we naar het westen en zien de Hudson Rivier met New Jersey aan de overzijde om zo terug uit te komen op Central Park. Manhattan zelf is volgebouwd met wolkenkrabbers met hier en daar een kerk ertussen. Die legendarische foto met arbeiders die hun boterhammekes opeten, gezeten op een poutreil, onbeschermd op een paar honderd meter boven de grond, is getrokken op de in aanbouw zijnde Rockefeller toren.

We nemen de City Sights Hop on/Hop off bus, voor mij nog altijd de beste manier om alle belangrijke bezienswaardigheden van een stad te verkennen op relatief korte tijd. We hebben een tweedaags ticket gekocht en vandaag rijden we de Manhattan Downtown Tour en de Brooklyn Tour. De bus affeseert traag in het drukke (taxi)verkeer. We stappen een eerste keer af aan Ground Zero en zien een aantal nieuwe wolkenkrabbers verrijzen rond de plek (niet erop) waar vroeger de WTC torens stonden. De blikvanger of beter de vervanger van de teloorgegane 9/11 Twin Towers, is de in aanbouw zijnde Freedom Tower. Hij zal 1776 voet hoog zijn of 541m (1776 is de onafhankelijkheidsdatum van de VS). Pas in 2014 zal hij volledig af zijn.
We stappen door naar het Financial District en passeren in Wall Street de New York Stock Exchange en natuurlijk poseren we aan het standbeeld van de Bull, de stier als kenmerk van stijgende aandelenmarkten. Ik heb hem een aantal aandelen in zijn oor gefluisterd met de beleefde vraag of hij 'iets kon doen'.
Aan de ferry terminal naar Staten Island nemen we de Hop On/Off bus naar Brooklyn. Brooklyn bevindt zich op een ander schiereiland dan Manhattan, nl Long Island en is te bereiken via een aantal bruggen en tunnels waarvan de uit 1883 daterende Brooklyn Bridge een ikoon is. We bewonderen de brug door over de paralelle Manhattan Bridge te rijden. Daarna rijden we anderhalf uur kriskras door Brooklyn.
We keren terug naar het startpunt waar we de Manahttan Downtown Tour vervolledigen. Op de volledige rit passeren we Madison Square Garden, Empire State Building, Soho, Chinatown, het gebouw van de Verenigde Naties en eigenlijk nog veel meer.
Het is ondertussen late namiddag en we beslissen om een powerslaapken te nemen in het hotel om te bekomen van de kou. Want in zo'n dubbeldekker-met-open-dak rondrijden in een graad of 5 doet ne mens na een tijdje verkleumen.
We zijn bekomen en beslissen om te gaan eten in NY's tweede hard rock café: in het Yankee stadium in The Bronx! We lopen dus een zeker risico als we een groezelige metro nemen van de Oranje D-lijn. We moeten eruit aan 161th street. Zowel de metrostellen als de stationsgebouwen zien er uitgeleefd en oud uit. En het blijft wennen als de meerderheid van de medemens zwart is. Maar we geraken er zonder kleerscheuren door en aan één van de gates van het prachtige Yankee stadium, verrijst de HRC … met zeer weinig volk binnenin. Het doet ons terugdenken aan de HRC van Lima, Peru waar er ook amper drie man en een paardekop zat (zie reisverslag Peru, dag 15).

Dag 3----- Zondag 11 maart----- New York
Terug staalblauwe hemel, terug 5°C. We springen deze keer op de Hop On/Off bus richting Manhattan uptown en rijden eerst langs Central Park. De gids verklapt ons dat het park aangelegd is en afgekeken van een park in Liverpool, Engeland. Central Park is 4 km lang en 1 km breed, een perfecte rechthoek. Het is er vrij heuvelachtig en er liggen 2 meertjes in, weggetjes en bruggetjes. Elke Zondag is het verkeersvrij en voorbehouden aan wandelaars en fietsers. Het graniet of rots in het park behoort tot de hardste soort ter wereld, volgens onze gids die ons langs de overkant het portaal toont waar John Lennon werd vermoord. We slaan af richting Hudson rivier waar we veel wielertoeristen zien. Terloops toont hij ons het enige parkeerterrein dat NY rijk is. Dan rijden we zo Harlem binnen dat in feite een verlengde is van Manhattan noordwaarts. Het is er kalm en veel rustiger dan zijn zuiderbuur. We zien de typische bruine huizen met elk hun trapje opwaarts naar de benedenverdieping (net als in Brooklyn trouwens) wat me steeds doet terugdenken aan gezinsdrama's achter die gevels zoals in de Amerikaanse films, met drugs, politieinvallen, schietpartijen en huiselijk geweld. Maar t'ziet er vandaag rustig uit. Trouwens onder Giuliani, de vorige burgemeester van NY die een zero tolerance beleid voerde, is de criminaliteit met zomaar eventjes 90% gedaald in vergelijking met de jaren 80 en 90.
Het is tegen de middag als de bustoer eindigt en ik sluit een compromis met Martine: we huren een fiets voor 2u (mijn goesting) en daarna gaan we winkelen (haar goesting). Van 13u tot 15u rijden we door Central Park op een lus van 10km. Het weer is zachter geworden: rond de 10°. Het circuit bevat veel vals plat en twee kloeke beklimmingen. Na de derde ronde wegen die heuveltjes best zwaar door. Maar dat is niets vergeleken met wat nu volgt: winkelen.

Fifth Avenue

Fifth Avenue, Broadway, Times Square, het zijn allemaal bekend in de oren klinkende namen. Broadway is het theater district en Times Square is een straathoek van Broadway en 7th Avenue met vooral neonreclames (onder meer voor Stella Artois) en Nasdaq aandelenkoersen.
Maar deze namiddag bezoeken we Fifth Avenue, dè winkelstraat van t'stad. Als je durft kopen in één van de merkenzaken, is je maandloon direct op. Dus zijn we wijs en blijft het bij kijken naar de Gucci's, de D & G's en andere Louis Vuitton's. Plus een resem andere 'merken' waar ik nog nooit van gehoord heb. Kennen jullie Banana Republic, Coole Haan, Anne Fontaine of Michael Kors?
En verder heb je zaken als Abercrombie & Fitch waar de mannelijke verkopers in blote bast lopen en Hollister waar de verkopers (-sters) in short en bikini verkopen. Ge moet daar dan toch eens binnengaan vinden we, uit pure kerieuzetet. En ja, al die merken zijn dan nog eens apart vertegenwoordigd in het shopping center bij uitstek: Saks. Waaronder ook Mark Jacobs, een Vlaamse naam uitgesproken als Mark Djékops.

Dag 4 -----Maandag 12 maart----- New York

We beginnen aan onze ochtendwandeling richting Pier 78 aan de Hudson Rivier waar we een 'havencruise' geboekt hebben. We horen gelijk in de verte geschreeuw. Hoe dichter we naderen, hoe harder we meiden horen gillen. Uiteindelijk is de straat afgezet en zien we honderden bakvissen schreeuwen voor het 'optreden' van een boysband. Een politieagent verklapt me de naam (One Direction) maar dat zegt ons niets. Als ze ooit even beroemd worden als zegmaar de Backstreet Boys of Take That, dan hebben we een heuse live preview gezien.
Het is 10u als de toeristenboot wegvaart. Via de Hudson rivier varen we naar het zuidelijkste punt van Manhattan en dan terug naar boven via de East Rivier om dan terug te keren via het Vrijheidsstandbeeld. We zien de beroemde Manhattan Skyline zonder de WTC torens weliswaar maar wel met de in aanbouw zijnde Freedom toren. Het blijft één van de mooiste stads-skylinen. We varen onder de Brooklyn brug en de Manhattan brug. We zwaaien terug naar het Vrijheidsstandbeeld en worden dan afgezet aan het uiterste zuidpuntje van Manhattan: het Finance District en Ground Zero.
De bootgids heeft van alle wetenswaardigheden verteld, teveel om op te noemen of neer te schrijven. Onder andere:

• We zien een golfpier met superhoge netten errond om de golfballen tegen te houden. Had de Titanic het overleefd, hij zou hier aangemeerd hebben.
• Het heeft 13,5 jr geduurd om de Brooklyn Bridge te bouwen (1883) en 13,5 … maanden om de Empire State Building op te trekken. "
• Op de plaats van de WTC torens wordt niets gebouwd, enkel een memorial. Erom heen worden een paar wolkenkrabbers opnieuw gebouwd ter vervanging van de door 9/11 beschadigde exemplaren plus uiteraard de Freedom Toren, die met zijn 541m de hoogste van de VS zal worden. "
• We varen langs het pompiersgebouw waar 343 brandweermannen het leven hebben verloren in hun gevecht tegen de brandende en neerstortende twin towers.

En zegt de gids, in maart is het altijd crazy weather in New York, maar deze keer in jullie voordeel. Het kwik loopt op tot 16° onder een azuurblauwe hemel. Veel te vroeg voor de tijd van het jaar.
We wandelen rond het terrein van Ground Zero en kunnen doorheen de nadar naar de bouwwerken kijken. Het is vrij indrukwekkend want er worden zo'n vijftal torens tegelijk gebouwd en afgewerkt.
Na ons dagelijks starbuksken besluiten we om te voet naar ons hotel in Midtown te wandelen. We maken een inschattingsfout want het traject is veel langer dan we denken. Het duurt bijna twee uur om van first street naar 51st street te lopen via Broadway en 7th Avenue. Maar het laat ons wel toe om de stad veel intenser te leren ontdekken dan vanop een dubbeldekbus. Het is een raar gevoel om het geluid en de trillingen van de metro vlak onder ons, op te vangen doorheen meterslang ijzeren traliewerk in het voetpad.

UITSMIJTER

Zo maakt Stella Artois reclame in New York :'Het is een kelk, geen glas'

Dag 5----- Maart -----Niagara Watervallen

Vanuit New York of vanuit Boston kan je gemakkelijk een toer boeken naar de Niagara Watervallen op de VS-Canadese grens. Als je niet vliegt, is het - zoals wij doen - een saaie autotocht van 8 uren.
Het is avond als we toekomen en we zien geen steek voor onze ogen vanwege de dikke mist. We schuiven een half uur aan op de Rainbow Bridge, de brug over de Niagara rivier die de VS en Canada met elkaar verbinden. Aan de ene kant controleert de Amerikaanse douane en langs de overkant de Candadese douane. Na de gebruikelijke vragen van 'welke nationaliteit habben jullie?', 'wat komen jullie hier doen?', 'welk hotel heb je gereserveerd?', 'heb je drugs of drank aan boord? (hier moet je niet trachten de plezante uit te hangen), 'hoe lang blijven jullie', enz… rijden we de gemeente Niagara Falls, Canada binnen en checken in in ons hotel.
Er zijn twee gemeenten die Niagara Falls heten: ene aan de Amerikaanse kant en ene aan de Canadese kant van de watervallen. Een leuk side effect is dat er ook twee Hard Rock Café's zijn … in vogelvlucht amper 2km van elkaar, waarvan we de Canadese versie dezelfde avond nog uittesten.

Dag 6 -----Maart----- Niagara Watervallen-Canadese zijde
Voor de tijd van het jaar is het weer uitstekend en eigenlijk veel te warm (om en bij de 18° overdag) maar er is één probleem: de mist van gisterenavond is nog niet opgetrokken. Dus de hele morgen horen we een gebulder, maar zien niets. Dus dat wordt een starbuksken doen, winkelen, eekhoorns voeren, mensen begapen inzonderheid een paar ultradikke Amerikanen. Man, man hoe kunnen mensen zich zo laten gaan.
Het is kort na de middag als plots alle wolken verdwijnen en plaats maken voor een blauwe hemel. Het wordt zelfs warm. Tijd om ons te spoeden naar de uitzichtpunten op de twee enorme watervallen die naar beneden denderen in de Niagara rivier.
De eerste waterval noemt de American Falls omdat hij volledig op Amerikaans grondgebied ligt. Het is de 'kleinste' van de twee en valt neer op een rotsachtige oever om dan verder te stromen in de rivier.

De tweede waterval noemt de Horseshoe Falls omdat ze de vorm heeft van een hoefijzer. Het hoefijzer is 600m lang en het water dondert 51m naar beneden in een soort trechter waar een eeuwige nevel hangt gevormd door het opspattend water. Hier varen in het zomerseizoen de bootjes langs/in zodat iedere passagier een gratis douche krijgt. Beide watervallen zijn niet de hoogste ter wereld, bijlange niet, maar ze verzetten wel het meeste water. In de Horseshoe Falls vallen er maar liefst 2,5 miljoen liter water per seconde naar beneden. Je ziet dan ook de hoeveelheid water die in dikke drommen naar beneden pletst en de kracht die daarvan uitgaat. Nu, de rivier die het water aanlevert is dan ook zeer breed, zien we in de verte. Het mooiste zicht is datgene waar je beide watervallen en de Rainbow Brug op één lijn hebt.
We boeken een tour: eerst lopen we door een gangenstelsel naar de achterzijde en de zijkant van de Horseshoe waterval. Daar kan je nog beter de massas water inschatten die naar beneden komen. Als je dan verder loopt naar de achterkant van de watervallen, hoor je constant gedonder en zie je eigenlijk enkel neerstortend water. Onmogelijk om er doorheen te kijken maar wel spectaculair zo'n massa water voor je neus.

Klik hier voor een filmpje: Niagara Falls vanuit het gangenstelsel

Het tweede deel van de toer is een 3D/4D film over het ontstaan van de watervallen: zo rap mogelijk vergeten wegens te kort, te saai, te slecht.
S'avonds eten we in een Braziliaans restaurant waar we natuurlijk starten met een Caipirinha. Er is geen menukaart. Tijdens het diner lopen de obers rond met grote vleesspiesen waar ze aan je tafel schellen van af snijden die jij dan moet aannemen met een speciaal pincetachtige toestand. De Argentijnse Malbec wijn mag er best wezen.

Sprokkels:
De Amerikanen hebben de gewoonte om alles op te blazen tot great, fantastic, fabulous. Maar vooral 'awesome', uitgesproken als 'ausom' is hun favoriete woordje.

Dag 7 -----Maart----- Niagara Watervallen-Amerikaanse zijde

We rijden s'morgens terug de Rainbow Bridge over, ditmaal richting VS. Vandaag geen mist, maar zon vanaf de eerste minuut. De douaniers stellen ons terug allemaal dezelfde vragen, maar de Amerikaan is ietsje doortastender dan zijn Canadese collega.
Zoals we gewoon zijn in de VS, zijn de watervallen langs deze kant van de oever geïntegreerd in een State Park, mooi aangelegd met wandelpaden en met uiteraard een Visitor Centre. Daar zien we een paar mooie, oude foto's van bijna opgedroogde watervallen en van volledig bevroren watervallen. Ook het onderhoud van de watervallen, de aanleg van de uitkijkpunten en het verstevigen van de rotsen worden mooi visueel voorgesteld.
Daar waar we langs de Canadese zijde frontaal op de watervallen kijken, zien we ze nu langs hun zijkant. Sommige uitkijkpunten zijn zo dichtbij gebouwd, dat je bijna het water kan aanraken. Zo ervaar je nog meer de megatonnen water die naar beneden denderen en de kracht die hoorbaar ontwikkeld wordt. Alhoewel de Canadese zijde een must-do is, toont de Amerikaanse kant een andere invalshoek, maar is evenzeer de moeite waard om te bezoeken. Hier kan je ook op het eiland wandelen tussen de twee watervallen in.
Vooraleer we aan de saaie en lange terugtocht beginnen, bezoeken we de HRC langs deze kant van de grens. De aankoop van mijn T-shirt levert ons twee gratis pintglazen op waarop alle namen van de Café-lokaties gedrukt staan. Dit ter gelegenheid van de 40e verjaardag sinds hun ontstaan: in 1972 werd in London de eerste HRC geopend.

FOTOREEKS NEW YORK april 2012

FOTOREEKS NIAGARA april 2012