BARCELONA in maart 2008

Barcelona is de hoofdstad van Catalonië. Er wordt weinig of niet gesproken over Spanje. Je bent meteen geïntegreerd als je een paar woorden Catalaans spreekt, een taal die eigenlijk nauw aanleunt bij het Spaans. Althans, dat is ons gevoel.
We zijn tot hier geraakt omdat ik beroepshalve een aantal maanden in Gerona verblijf, een dik uur rijden van Barcelona. In Gerona implementeren we een ERP, een allesomvattende bedrijfssoftware. Eigenlijk is het een zevenkoppig monster waarvan met veel moeite onderweg alle koppen worden afgehakt tot aan de GO LIVE datum. Eénmaal de software up and running en we denken dat het monster afgemaakt is, beginnen plots die koppen terug te groeien en moeten we opnieuw alle energie aanwenden om het monster terug in te tomen. Af en toe horen we het grommen op de achtergrond, een sein om een aantal parameters bij te stellen.
Als je er de reisgids van Barcelona op naleest, dan heb je de indruk dat de stad teert op twee wereldberoemde talenten:
- Antoni Gaudi: een architect 'modernista'
- Pablo Picasso: een schilder
En even verderop, in Figueras, wordt Salvador Dali geprezen. Catalonië heeft wel wat beroemdheden voortgebracht.
Maar ons verlengd weekend in Barcelona laat ons nog meer ontdekken.

Dag 1: zaterdag ----------Barcelona: het centrum

We (vrouw, moeder en ikzelf) landen om 12u30 te Gerona met Ryan Air en nemen de huurauto richting Barcelona. Ons TomTommeken doet wonderen en zet ons anderhalf uur later stressloos af aan ons hotel in het centrum van 't stad.

Het eerste wat we doen als we ons hotel verlaten, is naar de Ramblas gaan (foto links). Wat de Champs Elysées zijn voor Parijs, zijn de Ramblas voor Barcelona: een brede en 1,25 km lange avenue. In tegenstelling tot Parijs, is het middengedeelte van de laan het wandelgedeelte en rijden de auto's langs de zijkanten. Voor het overige is de gelijkenis treffend: winkels, winkels en daarnaast winkels. Maar ook cafés, terrassen, restaurants. Er is afboording met bomen, we zien metrogaten en veel straatanimatie: ademende standbeelden, streetdancing, michael jackson lookalike. We wandelen de lange km van de Plaça de Catalunya naar de haven (Port Vell) geplaagd door horden toeristen.
De Ramblas lopen door het hart van de oude stad en als je links of rechts de laan verlaat, loop je verloren in een wirwar van smalle, kronkelende straatjes, langs eeuwenoude gebouwen en kathedralen, over de schoonste pleintjes. Dit is Barri Gotic, het centrum van het oude stadsgedeelte. Hier doen we ons eerste terrasje.
Daarna lopen we langs de andere zijde van de Ramblas waar we de Bar Marsella opzoeken: die serveert het zeldzame Absynthe, een zogezegd 'geestesverruimend' drankje. Maar de bar is gesloten. We lopen wat verder om plots te merken dat we in de hoerecoté beland zijn. Toch een beetje ambetant met vrouw en moeder aan de arm…
We sluiten de dag af met een metrorit naar het Hard Rock Café op de Plaça de Catalunya. Naast de obligate T-shirt, worden 10 oz hamburgers en ribbetjes naar binnengebiebeld tegelijkertijd met een steeds meer verwonderlijk kijkende oma naar dit decadent gedoe met gitaren aan de muur, cadillac boven de toog en luide rockmuziek-clips getoond op tientallen flat screens verspreid in het restaurant.

Dag 2: zondag ----------Barcelona: buiten het centrum

De beste dag vandaag: 21°. We nemen we het ultieme toeristenvervoermiddel: de Bus Turistic. Voor 20€ mag je één dag lang op alle stopplaatsen op- en afstappen. Deze dubbeldekbus-met-open-dak rijdt langs een route die alle toeristische attracties die de stad te bieden heeft, met elkaar verbindt.
We starten rond 10u30 aan de Plaça de Catalunya en stappen een paar haltes verder af aan Gaudi's grootste meesterwerk: de kerk La Sagrada Familia (foto onder). Deze constructie beschrijven is geen makkie. Ik heb al veel bouwwerken gezien, gaande van mijn stamcafé tot Macchu Picchu, maar deze is wel heel speciaal. Als architect 'modernista' was Gaudi aanhanger van de krommigheid. Deze kerk heeft geen rechte lijnen; alsof de rechte lijnen in de windtunnel

veranderd zijn in gebogen, stompige figuren; alsof Gaudi leefde met een CX-doel voor ogen. De meeste van de 15-tal torens van boven de 100m zijn zwellend en scheef en hebben rare pieken met stompige uitstulpingen. De bouw ervan is gestart in 1882. Ondertussen is Gaudi gestorven door onder een tram te lopen en op vandaag is het bouwwerk onafgewerkt: het grootste work-in-progress van Europa alsof het stadsbestuur jaar na jaar twijfelt om er nog meer belastingsgeld aan te spenderen. De Sagrada Familia staat dan ook al gans zijn leven in de steigers en is omringd door een aantal hoge bouwwerfkranen.

We springen op de Bus Turistic om naar een volgend hersenspinsel van Gaudi te gaan kijken: Parc Guell. In dit hoger gelegen park hebben we een prachtig uitzicht op Barcelona. We lopen er door Gaudi ontworpen tuinen en buitenverblijven met terug de typische kromme lijnen en veel mozaïeken. De ligging op de heuvelflank doet ons steile paden beklimmen en afdalen, totaal ongeschikt voor oma die een uurtje op een bank blijft zitten in de zon.
Het is ondertussen al een stuk in de namiddag als we de bustocht verder zetten. De bus brengt ons door de verschillende stadswijken en we vormen ons een beeld van Barcelona: statige herenhuizen, beschilderde gevels, overal balkons, rijk verleden.
De volgende stop is het Camp Nou voetbalstadium van FC Barcelona. Maar op zondagnamiddag is er geen rondleiding en dus kunnen we het stadium enkel langs de buitenkant bewonderen. Een uur verder kunnen we hetzelfde doen met het stadium van Espanyol, Barcelona's tweede voetbalclub in de primera division, op de heuvel van Montjuich. Hier is wel heel wat beweging en ambiance want Espanyol speelt er thuis tegen Mallorca. S'anderendaags lezen we in de krant dat Espanyol won met 2-1. De stadszichten vanaf hier lijken nog indrukwekkender dan vanaf Parc Guell. De heuvel van Montjuich moet het vooral hebben van zijn verleden als standplaats van de Olympische Spelen destijds in Barcelona.
Het is aan het einde van de dag en van de busrit dat mijn vrouwen plots een shopping center opmerken in de havencoté, een reden om onmiddellijk de bus te verlaten en me mijn voetbalstadium-stops betaald te zetten.

Barcelona vanaf Montjuich --------------------------------------Zie je La Sagrada Familia in de verte?

Dag 3: maandag ----------Barcelona: de haven ----------Costa Brava

Na het uitchecken wandelen we met ons stramme lijf langs de Ramblas richting Port Vell, de haven van Barcelona. Wat een verschil met gisteren en eergisteren: drie kwart van de toeristen zijn weg en de Rambla wordt een aangename wandelweg richting zee. Minder leuk zijn de glasscherven van weekend-vandaaltjes die waarschijnlijk teveel Absynthe op hadden.

We wandelen de zeepromenade langs de haven, een met bogen afgelijnde wandelweg, gevolgd door kaaimuur en langs het schopping center van gisteren, dat gelukkig gesloten is op maandagvoormiddag. We maken een cirkelbeweging en keren terug op ons startpunt (de parkeergarage) niet zonder een laatste terrasje te doen op de Ramblas, waar onze enige bezigheid is het nuttigen van een veel te duur drankje en het staren naar de voorbijgangers.
Rond 14u brengt ons TomTommeken ons veilig buiten Barcelona en we rijden naar de Costa Brava (Wilde Kust). Tossa de Mar is het eerste kuststadje dat we aandoen, geprangd tussen de kustlijn en de omringende heuvels. Het stadje heeft nog een bijna perfect ommuurd, middelleeuws stadsdeel met hoge wachttorens en gelegen op een hoge rotspin. Daarnaast is dan het moderne, toeristische stadsdeel uitgebouwd.
Van hieruit rijden we verder naar Sant Feliu de Guixols, een adembenemende tocht langs de kust, waar de heuvels rechtstreeks uit de zee oprijzen. De weg slingert op en neer, van links naar rechts met prachtige uitzichtpunten op de kustlijn: dit is de Costa Brava op zijn best. Sant Feliu is een te grote stad om gezellig te zijn en de stranden zijn niet veel zaaks. Dus rijden we door naar Platja de Aro, een stukje nostalgie voor ons Belgen, want hier logeerde in de jaren zeventig de piratenzender Radio Mi-Amigo. We blijven er eten in één van de vele restaurantjes langs de hoofdlaan.

Costa Brava

NEDERLANDS GESPROKEN

Het is opvallend hoeveel Nederlands er gesproken wordt in Barcelona en omstreken. Niet door Vlamingen. Dit moet bij uitstek de meest favoriete vakantieplek zijn voor onze noorderburen. Veel restaurantmenu's zijn meertalig èn met een Nederlandse vertaling.
Hier zit meer achter dan louter toerisme. Ik heb dit politiek en militair spelletje door. Eerst wordt Spanje's rijkste voetbalclub - Barça - geïnfiltreerd door Nederlanders, uitgezonden door de Nederlandse veiligheidsdiensten, vermomd als Rijkaard en Neeskens. Dan kopieert Nederland de Joodse nederzettingspolitiek: er wordt geruisloos een ganse kolonie Hollanders neergepoot in Lloret de Mar en geen Spanjaard die daar nog een voet durft te zetten.
Maar het stopt hier niet: ik weet uit vertrouwelijke bron dat Balkenende de troepen uit Afganistan zal terugroepen en inzetten om de rest van Barcelona en omstreken in te nemen en uit te roepen tot overzeese kolonie. Wilders & Co roeien er de islam uit en sluiten een pact met de Basken, de oorlogszuchtige buren. Nederlands wordt de voertaal, met het Catalaans als gedoogde tweede.

 

Dag 4 -----Cadaques - Cap de Reus

Via Girona rijden we naar Figueras. In dit stadje leefde Dali en bezochten we eerder al het naar hem genoemde museum, dat eigenlijk opvalt door zijn excentrieke tentoonstellingen.
Vandaag rijden we verder tot in Cadaques, de witte parel aan de Costa Brava. Daarvoor moeten we eerst door en over een middelhoog gebergte, diezelfde bergen die de ruwe kust van de Costa Brava zo typisch maken. Eenmaal op de top zien we reeds in de verte de druppelvormige inham met daarrond een witte streep, Cadaques. Eenmaal aangekomen zien we alle gebouwen in het wit geschilderd en uiterst smalle straten waar mijn GPS tilt slaat. Toch vinden we na een tijdje ons hotel.
We verkennen deze parel aan een kleine baai-inham van de Middelandse Zee. De bergen rijzen onmiddellijk uit het water waardoor het stadje steil oploopt en het lastig wandelen is. Langs de waterlijn vind je uiteraard de obligate terrasjes en restaurants terwijl in de steile, smalle straten de betere winkels te vinden zijn.
S'namiddags rijden we naar het 7 km verder gelegen Nationaal Park Cap de Reus. Dit natuurpark rijst werkelijk vanuit de zee naar omhoog en is gekenmerkt door ruige kliffen, lage begroeiing, talloze inhammen met 'prive-strandjes' en een wandelpad die Cap de Reus verbindt met Cadaques. Cap de Reus is het uiterste oostpunt van het vasteland Spanje. We wandelen een stuk op het pad naar Cadaques en keren na een uur terug. Hadden we meer tijd gehad, zouden we zeker het hele traject gewandeld hebben. Het kronkelt mee met de kustlijn, op en neer en is echt een prachtige trek.
S'avonds blijven we voor de schitterende zonsondergang. Maar na een dag strakblauwe hemel komt er net op hèt moment van de zonsondergang een zwarte wolkenmassa voorbij geschoven. We eten tapas in het restaurant op de top van Cap de Reus met zicht-op-zee. Na dit romantisch moment, rijden we terug naar Cadaques waar we overnachten en s'anderendaags Ryan Air's omzet verhogen.