REISVERSLAG OMSTREKEN VAN TOKYO (JAN 2012

Vorig jaar deze tijd hebben we ook Tokyo en omstreken gedaan, naar het westen toe (zie reisverslag TOKYO en omstreken dec 2010). Deze keer rijden we naar het zuiden. Alle vervoer gebeurt met het uitgebreide metronetwerk en met het lichte spoorwegnetwerk uit de rand van Tokyo.

Dag 1 -----Izu Hanto peninsula

Izu Hanto is een klein schiereiland ten zuiden van Tokyo en we trachten het rond te rijden in 1 dag met het openbaar vervoer te beginnen in Ito aan de oostkust, daarna de westkust en zo terug naar Tokyo stad.
Nadat John hem overslapen had, vertrekken we om 9u uit ons hotel. We rijden vanuit Tokyo naar Ito, 2 uur verder, want daar start officieel onzen toer. We nemen de metro vanuit het station Shinagawa en rijden via de Tokaido lijn naar Yokohama in plaats van de Odoriko lijn, want om onduidelijke redenen missen we die. En vervolgens moeten we vanuit Yokohama een 'limited express' trein nemen naar Ito (volgde nog?) maar om onduidelijke redenen belanden we op een 'local' trein en komen zo twintig minuten later toe in Ito dan voorzien: 11u15.
In Ito nemen we onmiddellijk een andere trein op de Aka Izukyu lijn naar onze eerste bestemming van de dag: de ruige kustlijn van Jogasaki. Op de boemeltrein ernaar toe ontmoeten we bejaardenhelper Ken, een Japanse springveer van 1,60m kort en 50kg licht, die verzot is op reizen per trein en die zelf ook een stuk van Japan aan het rondrijden is. Hij spreekt redelijk goed engels en vertelt ons fier van zijn Trans-Siberische treinreis naar Moskou en Finland.
Het natuurpark van Jogasaki toont de ruige, rotsachtige kustlijn gevormd door lava. Het is er vrij gevaarlijk want je kan zo naar de afgrond-rand gaan zonder omheining. Je blijft er best een paar meter vandaan want een verkeerde stap of een windstoot kan rampzalige gevolgen hebben. Er wordt gezegd dat vanop de 48m lange hangbrug over de scherpe rotsen en met constant inbeukende golven 23m onder u, de meeste zelfmoorden in Japan gebeuren.
In Jogasaki station nemen we terug de trein naar de volgende bestemming. Maar eerst neem ik nog een voet-onsen (Onsen is Japans voor warmwaterbron) … op het spoorwegperron. We zitten namelijk middenin de streek van de warmwaterbronnen of Onsen tot op het perron toe. We rijden op enkelspoor naar onze volgende bestemming. Het is een speciale trein: in plaats dat de zetels haaks op de vensters staan, staan ze evenwijdig met de (grote) vensters waardoor we al rijdend een uitstekend uitzicht hebben op de ruwe kustlijn van de Stille Oceaan. Het is ons al opgevallen hoe rustig en natuurrijk deze streek is in vergelijking met de metropolis Tokyo.
Onderweg in Shimoda stoppen de sporen en ruilen we de trein in voor de bus. Shimoda ligt op het zuidpuntje van de peninsula en vanaf daar rijden we de westkust af naar onze volgende bestemming: Dogoshima. 1,5u later komen we aan en zien we nog meer geërodeerde kustrotsen en kliffen. Maar ons doel is het bezoek aan een Onsen, hoog op één van die kliffen. We stappen een smal pad naar omhoog en boven op de rotspunt bevinden zich twee warmwaterbaden: één voor de mannen en één voor de vrouwen. Ze zijn niet groter dan 2m op 2m en gelukkig is er niet veel volk. Het uitzicht is verbluffend: onderaan het geluid van inslaande golven op de rotsen en recht voor ons de Stille Oceaan. Een geslaagd rustpunt na een werkweekje Tokyo. De zonsondergang maakt het spektakel compleet.
We zijn nog niet rond maar het begint al te schemeren. We moeten spijtig genoeg de busrit naar Shuzen-Ji, een spectaculaire rit langs de ruige kustlijn met zicht op Mount Fuji, in den donker afleggen. In Shuzen-Ji, één van de vele stadjes in de streek die toeristen lokken voor hun warmwaterbronnen, schakelen we terug over naar de trein naar Mishima.
Het prachtige aan dit land is dat we voor geen enkele aansluiting langer dan een kwartier moeten wachten. In Mishima nemen we het grote geweld: de Shinkansen of de Japanse HST. Die brengt ons aan 250 km/u in een uurtje terug waar we moeten zijn: in de Hard Rock Café in Tokyo, slurpend aan een Caipirinha, moe van het vele stappen en trein- en busreizen.

Dag 2 -----Yokohama

Yokohama is de havenstad van Tokyo en amper 20min weg van centrum-Tokyo en vormt daarmee één groot verstedelijkt gebied in het land.
Het herbergt Japan's hoogste gebouw: de Landmark Tower (296m). Dus wij daarheen want de traditie vereist dat we in iedere stad/land het hoogste gebouw beklimmen. Vanaf het observatiedek op 275m, na een snelle liftrit aan 45 km/u die ons op 40 seconden van beneden naar de 69e verdieping brengt, vergapen we ons aan het uitzicht op de haven. En langs de andere kant zien we 'stad' zover ons oog reikt: Yokohama + Tokyo.
Het volgende bezoek brengt ons naar een wetenschappelijk en technologisch museum: Mitsubishi Industrial Museum. Nie naartoe gaan, t'is de moeite niet.
Zowel de toren als het museum liggen in een stadsdeel waar de havendokken omgevormd zijn tot appartementsblokken, seminarieruimten, shoppingcentra, hotels en restaurants. Ook een amusementspark (Cosmo World) met het hoogste rad ter wereld (112 m) bevindt zich in dit deel van de stad. We slenteren doorheen de straten, langs het rad tot aan de kaderand van de vroegere dokken.
Uiteindelijk belanden we in de vooravond - hoe kan het anders - in de Hard Rock Café van Yokohama om daarna s'avonds doorheen de verlichte torengebouwen, de metro terug te nemen naar Tokyo.
Yokohama is zo één van die steden die je nooit bezoekt als doel op zich, maar er naar toe gaat omdat je in de buurt bent.

 

 

FOTOREEKS TOKYO jan 2012