Citytrip Hong Kong (sept 2009)

In 1997 droeg Groot-Britannië de stadstaat Hong Kong over aan de Chinezen. Sindsdien heeft de stad een speciaal administratief regime, houden ze hun aparte munt (Hong Kong Dollar) en hun kapitalistische structuur. China is dus nu één land met twee systemen.
Hong Kong telt 7M inwoners, 234 eilanden en eilandjes en is 1100 km2 groot. Daarvan ziet de gemiddelde toerist maar een klein deel, namelijk het zuiden van het schiereiland Kowloon, de Victoria Haven en de noordrand van Hong Kong Eiland. De rest (80%) is eigenlijk ongerepte natuur met veel Nationale Parken: onbekend en dus onbemind door de doorsnee toerist.
'East meets West', is de leuze van HK.

En op een mooie weekend varen we naar Hong Kong:

Dag 1 -----Kowloon by night

Het is vrijdag 18u als we gevoerd worden naar de ferry-pier van Zhongchan, waar we de boot nemen naar Hong Kong. Wat me opvalt onderweg en ook tegen de borst stuit, zijn de wegenwerken in ogenschijnlijk landbouwgebieden. Klaverbladen en autostrades-op-peilers hangen kilometers lang boven de rijstvelden. We hebben geen benul waarvoor dit nodig is. Dit lijkt op de verkrachting van een landschap. En aan onze chauffeur moeten we het niet vragen want die lacht enkel en verstaat alleen 'ok'.
We stappen op de ferry en anderhalf uur later varen we Victoria Harbour binnen. Ik ben vergezeld van twee collega's: John (NL) en Stéphane (FR). Met open mond bewonderen we de skyline van Hong Kong Island, die werkelijk adembenemend is. De verlichte buildings rijzen als het ware uit het water. We meren aan rond 21u30 aan de China pier in Kowloon. Na de check-in in het hotel stormen we een McDonalds binnen om te genieten van een normale maaltijd, als compensatie van een week Chinees eten.
Daarna bezoeken we de nachtmarkt op Temple Street. In deze straat wordt je geperst tussen de kraamkes waar alle prullaria en kledij te koop wordt aangeboden aan te gekke prijzen. Dit is een hemel voor de kooplustige, een hel voor de koopzieke.
We zijn niet moe te krijgen en nemen een taxi naar de Avenue of the Stars, een promenade aan de zuidpunt van Kowloon langs Victoria Harbour waar lokale beroemdheden een ster in het trottoir krijgen, net als The Walk of Fame in Hollywood. Maar dit maakt niet veel indruk op ons. De echte reden waarom we hier zijn is het verbluffend uitzicht op de skyline van Hong Kong Island 800m verder aan de overkant van Victoria Haven. De buildings zijn speciaal verlicht, de neons van Samsung, Fortis (!) en China Mobile prikkelen onze oogballen. Dit is prachtig. Weinig steden op deze aardkloot kunnen dergelijke troeven voorleggen.
Om 1u30 s'morgens rijden we terug naar ons hotel. De temperatuurmeter in de taxi wijst nog altijd 27° aan. We rijden door de voornaamse straat van Kowloon: Nathan Road. De neonverlichting doet pijn aan de ogen. Het toeristenvolkje is nog massaal aanwezig; de winkels zijn nog open. Deze stad slaapt nog niet. En wij ook niet want in de lounge van het hotel drinken we een Witte van Hoegaarden (jawel) en tonen ze de Nederlandse voetbalcompetitie op de flatscreen (?). Feyenoord wordt ingepakt door PSV met 1-3.

 

Bruce Lee, Avenue of the Stars

Sprokkels:
° Op de ferry zit ik naast een Chinese meid die werkt op het vasteland China op de fabriek van haar ouders, maar ze woont in Hong Kong. Ze heeft twee identiteitskaarten: een Chinees en een Hong Kong's. Ze blijft tijdens de week logeren bij haar ouders en tijdens de weekends vaart ze naar HK. Ik feliciteer haar met haar uitstekend engels. Maar t'komt d'uit waarom: ze heeft 10 jr in Canada gewoond.
° Op de nachtmarkt in Temple Street koop ik me een set van 5 onderbroekskes van de meest gekende couturiers als daar zijn Calvemklaim en Ronny Hilfinger. De copie-industrie op zijn best. Ik betaal omgerekend al gauw 2€ per stuk :-). Verder koop ik er het rode boekje met Mao's bekendste quotes.

Dag 2 -----Hong Kong Island

Om 10u s'morgens zijn we terug te been en nemen de openbare bus naar de Star Ferry Pier voor een overzet naar Hong Kong Eiland, een kleine km naar de overzijde van Victoria Harbour. Star Ferry is een ikoon in Hong Kong want ze vervoeren al een eeuw lang passagiers tussen de eilanden van Hong Kong.
Victoria Harbour is minder breed dan ik vermoedde en na 10' staan we al aan de overkant. Vanaf het water zien we terug die geweldige skyline waar we niet op uitgekeken raken. En geen kranen die het zicht verstoren zoals in Dubai, want HK is volgebouwd. We begapen enkele merkwaardige torens evenals het Cultural & Exhibition Centre die me doet denken aan de vorm van een open mossel.
We schuiven aan voor de Peak Tram, een tram (of is het een trein) die vanuit het centrum recht bergop de Victoria heuvel beklimt, 550m hogerop. Het is een bijzonder steile klim waarbij uw rug in het zeteltje gedrukt wordt. Eénmaal boven heb je een magnifiek zicht op Hong Kong eiland, Victoria Harbour en Kowloon aan de overzijde. Samen met Rio en Sydney moet dit één van de prachtigste stadszichten zijn. We zouden dit spektakel afronden met een bezoek aan het HRC, maar die is gesloten wegens verhuizing. Toch een T-shirtje gekocht want de winkel is wel open.
Terug beneden en bekomen van de zichten, nemen we de Big Bus, voor een Citytour. Dit is een dubbeldekker voor toeristen waar je op-en afstapt waar je wil en alle voorname punten van de stad aandoet; de beste manier om een stad te verkennen. We stappen een eerste keer af in de wijk Soho/Lan Kwai Fong vol met eettenten en bars. Maar het meest komieke is de 800m (!) lange roltrap die u vanaf beneden geleidelijk aan naar boven rolt, met uitstapmogelijkheden onderweg: de entral Escalator. Die lange roltrap is gebouwd dwars door de Soho/LKF wijk, staat op peilers boven een straat, rakelings langs de buildings heen. Wel praktisch als je bedenkt dat vrijwel vanaf de oevers van Victoria Harbour de straten steil naar omhoog gaan.
We stoppen een tweede maal aan het mosselvormige Cultural & Exhibition Centre, een futuristisch bouwsel met veel glas en alu, waar in 1997 de Britten formeel HK hebben overgedragen aan de Chinezen. Vanaf hier zien we de skyline van Kowloon, toch een stuk minder indrukwekkend dan deze kant. Eén gebouw springt uit de band: het Art Museum of Hong Kong. Dit is een gebouw met een 'ingezakt dak' en met vensterloze facades.
We rijden verder met de Big Bus langs Causeway Baai waar we gammele jonken zien naast dure yachten. Aan het einde van de Citytour-loop, nemen we de Star Ferry terug naar de overzijde, naar Kowloon waar we om 20u stipt paraat zijn op de Avenue of the Stars om ons te vergapen aan het Symphony of Light spektakel. We zien de gevels van de meeste torengebouwen van HK Island oplichten in alle mogelijke kleuren, aan/uit of flikkerend plus daar bovenop een lasershow(ken) vanaf de top van de buildings. Ik had er toch wat meer van verwacht.

Sprokkels:
° Alle bussen en ook alle trams in HK zijn dubbeldeks en uitgerust met flatscreen TV's.
° In Soho zien we plots een Belgian Beer Café. Wij daarbinnen: we zien een restaurant waar de meesten mosselen met frieten eten en ontdekken een vrij volledige drankkaart. Zijn te krijgen: Duvel, Palm, Hoegaarden, Leffe en diverse trappisten (Achelt, Rochefort, Orval, Westmalle). John laat ik een Rochefort 8° proeven, ik drink een Palmken en onze Fransoos een … Evian waterken.
° Mocht je het traject van de Peak Tram asfalteren dan vrees ik dat je de heuvel niet opgeraakt met de fiets tenzij mé een wree klein steeksken.

Dag 3----- Lantau Island - Big Buddha

Met ons ticket van de Big Bus, dat 24u geldig is, kunnen we deze voormiddag nog de Citytour van Kowloon maken. Kowloon grenst aan het Chinese vasteland en is daarom geen eiland maar een schiereiland of peninsula. De Citytour in Kowloon bevestigt mijn vermoeden dat de wegenbouw-ingenieurs hier een voorliefde hebben voor stads-autostrades met oneindig veel fly overs, in- en uitritten en voetgangerstunnels en -bruggen met of zonder roltrappen. Huur nooit een wagen in HK tenzij je een hartaanval wilt uitlokken. De horeca en de winkelgalerijen zijn hier ook goed vertegenwoordigd. Merkwaardig is de aanwezigheid van beide de kopiehandel èn de dure merken, die elkaar moeten gedogen.
Tegen de middag nemen we de metro naar Ngong Ping waar een kabelbaan ons naar de Big Buddha zal brengen. Zeg niet zomaar metro tegen de Hong Kongse Subway:

De Metro in HongKong

Als je een metrogat inrolt kom je in een andere wereld terecht. Elk metrostation lijkt in eerste instantie op een ondergronds mega warenhuis met restaurants, bars, kledijzaken, electronica en veel meer. En ja, je zou bijna vergeten dat er ook een metrolijn is. De stations zijn hoog, ruim en supermodern. En éénmaal je den truuk beet hebt van de lijnen, bestemmingen en metrokaartjes uit de muur halen, zit je in een goedkoop, geruisloos, ruim, snel en heel lang metrostel. Hier hebben ze de toekomst onder de grond rijden.

Een half uur later zijn we al op onze eindbestemming: Ngong Ping. Hier nemen we de kabelbaan - net één dag in werking na maandenlang gesloten te zijn wegens een ongeval - richting het standbeeld van de Big Buddha.
De rit met de kabelbaan duurt 25 minuten en is een echte belevenis:

Eerst heb je een ongezien hoogtezicht op de Internationale Luchthaven van Hong Kong op een opgespoten eiland. Je ziet de volledige luchthaven vanuit de hoogte van begin tot einde, vliegtuigen die landen, opstijgen, taxiën. Je ziet de futuristische passagiershal. Dit totaaloverzicht van een internationale luchthaven is onuitgegeven en ongezien. Luchthavens boeien me, deze intrigeert me.

De laatste 10 minuten van de rit gaat over de beboste heuvels van Lantau eiland. Beneden ons zien we een aangelegd pad voor diegenen die de afstand tot Big Buddha te voet willen afleggen. In de verte op een heuveltop wacht den dikken ons op.

We zijn aan het eind van de kabelrit en haasten ons door het toeristendorp naar de voet van de heuvel waarop ze in het begin van de vorige eeuw, de Big Buddha hebben neergezet. 250 trappen hoger staan we oog in oog met het grootste, bronzen Buddhabeeld ter wereld. Hij verwelkomt ons met een lichte smile en een handgebaar. Wij hem al hijgend. Naast het immense bronzen beeld, zien we ook de beboste heuvels die tot 1000m hoog gaan en in de verte de vele eilanden die samen Hong Kong vormen.

Hakenkruis?
Temidden op de borst van onze Buddha prijkt een … hakenkruis. In eerste instantie een kleine schok voor ons Europeanen maar net als in Nepal heeft het hakenkruis, Swastika genoemd, een positieve betekenis. Ons naslagwerk zegt dat de Swastika de voetafdruk van de Buddha symboliseert en gebruikt wordt als logo op kledij van de Boeddhisten. Het teken werd overgenomen van de Tibetanen door de Chinezen en Japanners waar het voorspoed en lang leven vertegenwoordigt.

We keren terug via de kabelbaan en ik geraak niet uitgekeken op die geweldige luchthaven. De metro brengt ons terug naar Nathan Road waar we deze weekend eigenlijk maar last gehad hebben van twee dingen: opdringerige verkopers van valse Rolex horloges en van - typisch voor China leert men ons - kleermakers die u aanspreken om een pak op maat te maken. Vraag John naar alle details.
We nemen de taxi naar het treinstation. We kwamen met de boot maar rijden terug met de trein. Het treinstation is net een vliegtuighal. In de VS alles big, bigger, biggest? Nee, nu is China aan zet.

Citytrip MACAU (okt 2009)

In 1999 droeg Portugal de stadstaat Macau over aan de Chinezen. Sindsdien heeft de stad een speciaal administratief regime, houden ze hun aparte munt (Pataca) en hun kapitalistische structuur. Tot hier de gelijkenis met Hong Kong.
Macau bestaat uit een schiereiland en één eiland en is in totaal amper 28km2 groot. Het ligt langs de andere kant van de Pearl River op amper 68 km van Hong Kong.
'City of Dreams' (voor sommigen waarschijnlijk City of Hell), is de leuze van deze gokstaat.
Naast mezelf zijn John (NL), Eric (FR), Jean-Paul (FR) en Martin-Mr T (Slovakije) van de partij.

The Grand Lisboa

Dag 1 -----Eerste Casinobezoek
Na twee uur rijden bereiken we de grens China-Macau. Ondanks het speciaal administratief regime is de grenscontrole even streng als zou je uit het echte buitenland komen. Mijn paspoort wordt (terug) langs alle kanten bekeken en letterlijk tegen het licht gehouden.
Nadat we onze bagage hebben afgezet aan het hotel, duiken we het nachtleven in en vergapen ons aan het neon-geweld in het centrum van dit stad-staatje. Alle bekende 'merken' van casino's zijn er: MGM, Sands, Lisboa, Grand Lisboa, enz. Elkeen tracht op te vallen met het meest originele licht- en neonspel waarbij het Symphony of Light spektakel in HongKong een beetje verbleekt. De Grand Lisboa is het grootste en meest opvallende casino-hotel. Het heeft de vorm van een brandende toorts en is dè blikvanger van Macau.
We gaan het Wynn casino binnen (uitgesproken als 'Win' … hebdem). Honger als we hebben, trekken we hun restaurant binnen met zicht, door metershoge vensters, op een door muziek georchestreerd fonteinenspel. Daarna gaan we de speelzaal in en zien al die honderden gokkende Chinezen aan blackjack, roulette, teerlingwerpen en talloze andere geld-uit-uw-zakken halende machines. Mr T zet zich bij aan de pokertafel en zal die nacht 50 euro winnen. Trouwens de ganse Macau trip is zijn idee, als verbeten poker/gokker.

Dag 2 -----Macau schiereiland
De dag start om 10u met een bezoek aan de St-Pauls Kerk, allé t'is eigenlijk een ruïne want de kerk is in het verre verleden drie keer afgebrand en enkel de gestutte facade staat nog rechtop (foto links). Daarna gaan we het Macau Museum binnen, sterk aangeraden door Lonely Planet (LP). Maar als anti-museumganger ben ik toch niet overtuigd, alhoewel de audio-visuele benadering en veel foto's een goed beeld scheppen van het ontstaan van Macau. Het museum ligt op een heuvel waarop een fort gebouwd is: Monte Fort. Van hieruit heb je mooie zichten op Macau stad en kan je ook de kanonnen bewonderen die het fort beschermden en die maar éénmaal gebruikt zijn: om in 1622 een aanval - met succes - van de Hollanders af te slaan. Toch even het vermelden waard...

De Largo do Senado is de volgende afspraak. Dit is het bekendste (lees: meest toeristische) plein van t'stad. De betegeling is mooi en is bijna identiek aan de betegeling van de Copacabana Avenue in Rio (foto rechts). Maar de helft van de koloniale gebouwen rond het plein worden gerenoveerd en hun facades zijn met groene plastiek afgedekt. De stellingen bestaan allemaal uit aaneengesjorde bamboestokken. Zouden daarachter de terrassen verscholen zitten die LP aanprijst maar die we niet vinden? Uit armoe hebben we dan maar een Starbuksken gedronken.
We wandelen naar de Inner Harbour, het havengebied aan een lange en smalle zee-inham. Daar is de mooie A-Ma Tempel, een tegen een rots geplakte tempel ter ere van de godin A-Ma (wie anders). Steile trappen verbinden verschillende niveaus, langs bogen en gebedsstalletjes. We zien dat A-Ma nogal wat supporters heeft die kaarsen branden en gebeden prevelen.

De volgende attraktie is Macau Tower, een toren van 322m hoog. Het uitzichtdek is op de 62e verdieping en biedt een uitstekend zicht op Macau en op de lange bruggen die het schiereiland met het eiland verbinden. Op diezelfde verdieping, 233m boven de grond, heeft de onderneming 'AJ Hackett' - je weet wel de Nieuw-Zeelander die het bunjee springen heeft uitgevonden - de toelating gekregen om op de toren extreme sporten te organiseren:

• De Sky Walk: Een soort voetpad rond de toren uiteraard aan de buitenzijde, 233 m boven de grond zonder reling. Je wordt wel vastgeklikt met een kabel aan een rail. Het heeft gekriebeld maar ik heb het toch niet durven doen.
• De Sky Dive: vanop diezelfde hoogte duik je naar beneden, meteen de diepste bunjeesprong op deze planeet. Het is een soort 'geleide' duik in vrije val waarbij de persoon niet alleen aan de voeten vastgehecht is maar tevens verbonden aan twee kabels, links en rechts van hem. Volgens mij doen alleen gekken dit.

Het lijkt allemaal zeer gevaarlijk, maar één van de blikvangers op de muur in de toren, naast de Guinness World of Records diploma's, is die éne zin die zegt dat de onderneming AJ Hackett reeds 2 miljoen sprongen heeft uitgevoerd zonder één ongeval. Dat zijn nog eens statistieken zie.

The Sky Walk: langs de buitenzijde van de toren en geen relingen, 233m hoog

S'avons rijden we naar Fisherman's Wharf, een themapark aan de haven. Het thema is Europa denk ik, want alle gebouwtjes lijken Europese gevelvormen te hebben. Er speelt een coverbandje. Ze spelen net Hotel California van de Eagles en na dit liedje mag 'het publiek' een laatste nummer kiezen. Ik zet mijn handen rond mijn mond en roep 'Led Zeppelin'. Ik zie gedurende twee seconden een aarzeling, een soort van 'wat vraagt die kerel nu'. Ze schudden neen met een grote glimlach.
Daarna storten we ons in het casino-nachtleven, meer bepaald in de grootste en sjiekste van allemaal: The Grand Lisboa. Er zijn shows met schaars geklede dames, immense gokzalen op meerdere verdiepingen en dutsen van mensen die hopen een fortuin te winnen in hun City of Dreams.

Sprokkels:
- S'middags eten we in Restaurant Litoral aan de Inner Harbour en er staat Stella Artois (!) op het biermenu. We vragen een jar Stella (jar = pitcher = een kan van 1,6 liter) en 5 glazen. Een soort gelukzalige glimlach verschijnt op de gezichten van de serveusekes. We vermoeden dat het hun eerste verkoop is dit jaar. De glimlach slaat om in ongeloof als we een tweede jar vragen.
- We tonen steeds het kaartje van ons hotel aan de taxichauffeurs want ze verstaan geen engels, zelfs niet de (engelse) naam van het hotel. Bij één van die ritten bekijkt de taxichauffeur het kaartje, grabbelt plots in zijn dashbord-kastje en haalt daar een joekel van een loepe boven. Hij gromt instemmend en brengt ons ter plaatse. Ondertussen hebben we allemaal de slappe lach.

Dag 3----- Macau Eiland
Om 10u vertrekken we terug voor de verkenning van Macau eiland tesamen met een breed lachende Mr T die vorige nacht 250 euro gewonnen heeft bij het pokeren in The Grand Lisboa. We nemen bus nr 25 naar Coloane Village in het benedendeel van Macau eiland weg van het drukke casino en neongeweld. We ontbijten er in Lord Stow's Café en eten er de plaatselijke specialiteit: eitaart.
Daarna trekken we naar de ingang van het A-Ma Cultural Village, gelegen op een heuveltop van 170m. We verwachten hier een shuttlebusje te zien, maar bij navraag blijkt die enkel s'namiddags te rijden. We kijken naar elkaar, scharten in ons haar en besluiten de steile klim van enkele kilometers te voet te doen. Boven zien we een enorme tempel (Tian Hou) in die typische Chinese stijl met pagoden, ornamenten, draken en binnenin kitcherige versieringen in bladgoud alom met beeldjes, wierookstokjes en fruit. De goden zijn blijkbaar fruiteters met zin voor kitcherige praal. Het hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) is een enorm wit standbeeld van de godin A-Ma, waarvan de naam Macau afgeleid is, op de top van de heuvel.

We dalen de heuvel af en nemen de bus naar Cotai Strip. Hier wil Macau Las Vegas grote concurrentie aandoen en meteen ook de casinos op het schiereiland. Op dit op de zee gewonnen land zullen een aantal mega casino-resorts neergeplant worden. Dus alles staat nog in de steigers behalve het afgewerkte Hard Rock Hotel en het megalomane The Venetian. Dit casino-hotel-resort bootst Venetië na en is omringd door waterbassins waar gondelaars hun werk doen. Binnenin val je omver van de sjiekee, de praal en de pracht. Naast de gokzalen, heb je tientallen gangen en straten die in feite een dorp vormen, gevuld met fashionwinkels van alle topmerken, bars, restaurants en - top of the bill - een indoor nabootsing van het Grande Canal in Venetië met gondelaars, de brug der zuchten en een (valse) blauwe hemel (foto rechts). Het is zo goed nagebootst dat je je echt buiten waant in Venetië. Deze decadentie wordt terugverdiend met de gokgelden van de doorsnee Chinees. Ik krijg toch een soort onetisch gevoel bij al deze glitter.

Het is tijd om te vertrekken naar Kaiping onze werkplek voor s'anderendaags. Aan de grens met China staat een massa volk in de immigratie-zaal. De gokkende chinees heeft net als wij een weekendje Macau beleefd.

Sprokkels:
- Het standbeeld van de godin A-Ma moet vrij recent zijn. Vooreerst staat er toch wel een electriciteitscabine naast zeker, die zowel het uitzicht als de sfeer breekt. We zien dat de godin ook een rood lampje pal op haar hoofd heeft staan. Als waarschuwing voor laagvliegende vliegers?? En op één van de tegels van het standbeeld staat de naam van de bouwheer vermeld, inclusief zijn … e-mail adres.

- Alle topmerken zijn vertegenwoordigd in The Venetian zoals Armani, Gucci, Rolex. Maar heb je al gehoord van Shoppard, IWC, Trudor, Tourneau, Panerai, Jaeger LeCoultre, Damiani? Ik denk soms dat ze ter plaatse uitgevonden worden.

Uitsmijter

Burg. "geen stront op mijn troittoir" Lippens copieerde...--- -----Geld uit de muur: of in t'roze of op maat van de kleine Chinees

FOTOREEKS Hong Kong

FOTOREEKS Macau