VERENIGDE ARABISCHE EMIRATEN (V.A.E.) FEB 2009

De Verenigde Arabische Emiraten zijn een vereniging van 7 Arabische Emiraten. De twee voornaamste en bekendste zijn Abu Dhabi en Dubai. Het land is pas sinds 1971 onafhankelijk. Elke Emir, aangesproken als Sjeik dendienen of dendienen, heeft volledige controle over zijn Emiraat. Er bestaat een soort federale regering waar één van de 7 sjeiks de president is. Sjeik Zayed wordt algemeen aanzien als de oprichter van het land en was de eerste president tot aan zijn dood in 2004. Hij was de Emir van Dubai. Zijn levensgrote foto's hangen overal in het straatbeeld in Dubai. Abu Dhabi is het rijkste Emiraat. Het heeft 9% (!) van de totale wereld oliereserves.
Het is er nu winter en hoogseizoen omdat de temperaturen mild zijn: gemiddeld 25° overdag maar koud s'nachts. De vochtigheid is draaglijk. S'zomers is het veel te vochtig en veel te heet. 4,5 miljoen mensen wonen in dit land, waarvan 20% oorspronkelijke bewoners. De overige 80% is een mengelmoes van tientallen nationaliteiten, waaronder 4 Vlamingen.

We logeren bij Tom, Sofie en hun kinderen Omar en Alia (foto's boven) , een stel die we al volgen sinds ze begonnen te vrijen en vervolgens sinds ze het besluit namen om Belgie 9 jaar geleden te verlaten om hun boterham te verdienen op een ander. De vorige keren bezochten we hen in het onmogelijke en streng Islamitische Saoedie-Arabië (zie twee reisverslagen). Gelukkig hebben ze een nieuwe stek gevonden in de gematigde Islamitische V.A.E. waar het geschal uit de luidsprekers van de eerste prayers (Islamitische gebeden) naadloos aansluit met de dance muziek van de DJ's s'morgens vroeg na een (Westers) nachtje uit.

Dag 1 -----Vliegen via Zurich

Dag 1 wordt ingenomen door de Swiss Air vlucht Brussel - Zurich - Dubai. Er is geen trein vroeg genoeg om ons om half zes s'morgens in Zaventem af te zetten voor de vlucht van 7h10. Dus doen we beroep op luchthavenvervoer.
S'avonds rond 22u (+ 3u tijdsverschil met België) landen we in Dubai. We krijgen al meteen een SMS-bericht van Sofie om na de paspoortcontrole - een reuzehal van 25 rijen die per jaar 60 miljoen reizeigers behandelen - een krat bier te kopen in de tax free shop want de internationale luchthaven is de enige plaats in het land waar je alcohol kan kopen. Sofietjen pikt ons op en de eerste indrukken van het verlichte Dubai doen een waaw-gevoel ontstaan. Een half uur later rijden we Meadows 1 binnen, één van de weinige residentiele woningparken waar in Street 9, Villa 25, Tom recupereert van een zware griepaanval (39° koorts) èn van een spiede in zijn gat de dag voordien gekregen bij de dokter.

Dag 2 -----Dubai

DUBAI STAD

Megalomaan. Dat is voor mij het juiste woord passend bij deze stad. Je verwacht zo'n stad, waar alles kan en mogelijk is, eerder in de VS of zo, maar niet in een Islamitisch land. Glitter, materialisme en een soort intimidatie zijn de eerste eigenschappen die je ziet aan de oppervlakte. Alles is in superlatieven.
De stad lijkt nog steeds op een enorme bouwwerf. Maar ondertussen pronkt Dubai wel met het enige 7-sterren hotel met-tennisterrein-op-het-hoogste-verdiep, het decadent luxueuze Atlantis resort, hun door baggeraar De Nul opgespoten Palmeiland, het hoogste gebouw ter wereld Burj Dubai, hun overdekte ski-tempel Ski Dubai, en ga zo maar door.
Ik was hier ook al een kleine 20 jr geleden. Het is onherkenbaar geworden, behalve dan de nog steeds aanwezige hoge kranen, die voortdurende bouwactiviteit verraden. Maar in al die jaren is er tientallen km2 winst gemaakt op de woestijn. Hier worden geen huizen gebouwd, enkel wolkenkrabbers. Al de mensen die daarin wonen, hebben gemiddeld twee auto's en de wegen, hoe breed ook, herbergen de volledige dag constant druk verkeer en verkeersopstoppingen. Vandaar dat er metrolijnen worden aangelegd door de stad, bovengronds, van het monorail-type. De eerste secties zouden dit jaar moeten operationeel zijn.
Architecturaal zijn het echte kraks. De honderden wolkenkrabbels die samen Dubai vormen zijn allemaal verschillend en hebben hun eigen design. Er wordt veel gebruik gemaakt van gebogen en ronde vormen. De architectuur is zeer creatief en vooruitstrevend wat het een streling voor het oog maakt. Het is gewoon leuk om naar al die buildings te staren en eigenlijk raak je er niet op uitgekeken.
Niet alleen de wolkenkrabbels hebben een ziel. De stad is ook proper en zelfs de betonnen bruggen en peilers zijn prachtig afgewerkt en vertonen ronde vormen en zijn overal gesculpteerd en geschilderd in hetzelfde licht beige. Grafitti zijn onbestaand.
Drie dagen geleden was ik nog in Buenos Aires: wat een verschil met deze stad. Waar is het best vertoeven? Ik weet het niet.

De Dubai Creek Rivier is geen rivier maar een zijarm van de Perzische Golf en snijdt de stad in twee delen: boven en onder de rivier. Hier is Dubai ontstaan als een vissersdorp. Beide oevers zijn toeristische attracties. De soeks zijn overdekte marktplaatsen waar je de Oosterse sfeer opsnuift. We bezoeken de Spice Soek maar de vrouwen houden meer van de Gold Soek …

LEVE DE NAMAAK

Het is in de Gold Soek dat we ingaan op een voorstel van een verkoper om zijn voorraad nep-materiaal te gaan bekijken (na goedkeuring en inschatting van de risico's door Sofie). Hij brengt ons door de smalle straten naar een appartementje, stappen in de lift naar de 1e verdieping, komen in een gang en zien genummerde voordeuren alsof het de toegang tot flatjes zijn. De kerel steekt een deur open maar ipv een flat zien we een lokaal volgestouwd met namaakartikelen en een vijftal ruige, maffia-achtige kerels die mijn twee vrouwen aanstaren met hun Arabische visogen. Vuitton tassen, alle mogelijke merkenhorloges met Rolex op kop, en nog veel meer namaak, onmogelijk te onderscheiden van de echte koopwaar, worden op de toonbank gesmeten. This is real fake, trachten ze het ijs te breken. Het onderhandelen begint. For you sir, my friend, best price. Ik durf niet te zeggen dat ik mijn vrienden zelf kies, met die maffia-kerels in de buurt. De spanning stijgt want we zijn niet van plan om iets te kopen. We verwijzen naar hun loopjongen die ons meegelokt had met de boodschap: only looking, no purchase. Maar dat maakt weinig indruk. We wringen er ons van tussen en nemen de lift terug naar beneden, niet vooraleer ze ons in een uiterste poging om te kopen, een Rolex aanbieden voor 100 Dirhams (22 euro). Eénmaal terug in de straten, voelen we ons bevrijd.

De oversteek van de Creek River is een must-do in Dubai. Je betaalt 1 Dirham (20 eurocent) om met een Abra, de typische bootjes, de brede Creek over te steken, opeengepakt naast de lokalen. Het zijn 5 boeiende minuten. We varen langsheen de grote houten boten van Perzische handelaars die wriemelend allerlei koopwaar overladen op de kaaien. Constant varen de abras op en neer naar één van de twee Abra-stations op elke oever. Aan de overzijde van de Creek, zijn er terug allerlei winkelmogelijkheden. Het zicht op de buildings met al hun speciale vormen is indrukwekkend.

Dag 3----- Dubai

Driekwart van onze dag vertoeven we in de Mall of the Emirates, een reuze winkelgalerij die zich het predikaat 'modernste ter wereld' toeëigent. De parking is rechtstreeks aangesloten met de autosnelweg. De Mall is onderverdeeld in kompartimenten: een vleugel voor mannenkledij, een vleugel voor dameskledij, voor electronica, en voor honderd andere dingen meer.
Aansluitend is het skicomplex Ski Dubai (foto rechts), waar de elite en de toeristen de skilatten kunnen aanbinden en met een téléfériek hoogte halen om dan in 5 minuten naar beneden te skieën of te snowboarden. Binnenin is de temperatuur rond het vriespunt, terwijl het buiten gedurende 9 maanden per jaar meer dan 40° heet is. De energie die nodig is om deze hall koel te houden kan waarschijnlijk de helft van Vlaanderen verwarmen.
We roepen vandaag uit tot meest decadente dag, als we in de late namiddag naar het Atlantis Resort rijden op het door baggeraar De Nul opgespoten Palmeiland. De villawijken op het Eiland zijn superbeveiligd en elke villa heeft zijn privéstrand. We rijden verder naar het Atlantis Resort waar de superrijken overnachten maar waar ook een soort pret- en waterpark gebouwd is. We bezoeken een enorme vistank waar onder andere een haai in zwemt. Een monorail verbindt het hotel met de 'bewoonde' wereld in Dubai. We drinken er een koffie van 7 € duur: één keer kan, maar daarna nooit meer.
s'Avonds worden we getrakteerd door Mounier, de Egyptische huisvriend van Tom en Sofie. De man nodigt ons uit naar Zuma, een nightbar-danstent-met-japans-restaurant gelegen in het Dubai Financial District. De tent zit stampvol: financiële crisis? Welke crisis? Dancemuziek gecombineerd met Japanse specialiteiten in een decor vol met knappe, Westers geklede vrouwen (lees: décolletés en minirokken), maakt deze decadente dag compleet. Om 2u de volgende morgen vallen we in ons bed.

Monorail naar Atlantis Resort ---------------------------Atlantis Resort op het Palmeiland

Dag 4----- Dubai

We slapen lang uit en zijn vandaag vooral lui. We slepen ons naar het publiek strand van Jumeirah en drinken daarna een Starbuksken.
S'avonds is het barbecue ten huize Tom en Sofie. Geen barbecue met houtskool maar op gas. Geen gedoe met aansteken en een uur wachten; aan de knop draaien en gaar na 10 minuten. Ik heb nog altijd niet uitgemaakt wat het beste/gezelligste is.

Sprokkels:
- De snelheidscontroles vallen op in dit land. De autostrades (en er is niets anders) staan vol met gesofistikeerde flitsers die uw gemiddelde snelheid meten. Boeten worden niet toegestuurd naar je thuisadres. Je moet naar een speciale website surfen, je plaatnummer intikken en zelf controleren of je geen boete opgelopen hebt.
- Op de drukste as van t'stad, Sjeik Zayed Road, tweemaal zeven rijvakken, willen ze het verkeer beperken door 'tolbruggen' te plaatsen. Via een electronische tolkaart die plakt op je voorruit wordt uw rekening automatisch gedebiteerd met 5 dirham (1 €), telkemale je onder zo'n ding doorrijdt.
- Momenteel bouwt Dubai een monorail-op-peilers langs diezelfde Sjeik Zayed Road in een poging om het autoverkeer wat te verminderen en de mensen aan te zetten dit 'openbaar vervoer' te nemen naar het werk of de luchthaven.

Dag 5 -----Woestijntocht

Het is vrijdag en eerste dag van het weekend (zondag is de eerste werkdag in deze contreien). Tom en Sofie hebben een woestijntocht geboekt gevolgd door een bezoek aan een Bedouienenkampplaats waar een buikdanseres de avond-BBQ zal voorafgaan.
De Touroperator haalt ons s'namiddags af ten huize, om daarna te rijden richting Hatta. Na een uur oostwaarts rijden uit Dubai stoppen we op een marktplein langs de weg voor een laatste plaspauze vooraleer we de woestijn inslaan. We beseffen het nog niet allemaal goed als we plots in een rollercoaster verzeild geraken van tientallen jeeps die de zandduinen op en af rijden. Wat we hier het volgende uur meemaken is van hoog niveau en echt spectaculair.
De duinen zijn perzikkleurig en over een gebied van enkele tientallen vierkante km maken jeeps de gekste capriolen over de duinen. In hun speeltuin rijden geoefende chauffeurs ons steil omhoog, steil omlaag, de duinwanden gebruikend als piste met hoge bocht of schuivend naar beneden zogezegd de controle over de wagen verliezend. Is this your first time, plagen we de chauffeur en die steekt dan nog een tandje bij. Het is onbegrijpelijk dat die jeeps niet kantelen. Blijkbaar zijn de rijtechnieken sterker dan de zwaartekracht. Dit is fun met veel geroep en gelach in de wagen maar ook soms vervelend voor maag en darmen. De vrouwen krijgen last van maagongemakken en Sofie kostst een zaksken vol. Temidden de duinen wordt er éénmaal gestopt voor een fotoshoot. Naast de jeeps van de tourcompanies rijden ook quads, buggies, enduros rond. Het is er behoorlijk druk maar dit geeft niet want het is even leuk de fratsen van de andere chauffeurs te bewonderen.
We zijn redelijk afgepeigerd als we het Bedouienenkamp binnenrijden. Het wordt schemerdonker en het koelt vlug af. Onze trui is hier zeer welkom. Vooraleer we de BBQ verorberen, worden we gelokt door de snacks, de Arabische koffie, de dadels, de drinks. Na de BBQ worden we meer dan gelokt door de buikdanseres. Een zeer geslaagd evenement.

Dag 6----- Dubai

Ik huur s'morgens een koersfiets en rij met Sofie's auto 15 km buiten de stad om daar in een zeer kalme wijk te gaan fietsen. Ik ben dit via de fietsenverhuurwinkel teweten gekomen. De wegen zijn er vlak net als bij ons, de wind strak net als bij ons, de temperatuur 25° C net niet als bij ons. Na een uurtje rijden keer ik terug naar de straat waar ik de wagen heb achtergelaten … maar vind hem niet.

WAGEN GESTOLEN …

…spookt er door mijn hoofd. Ik begin licht te panikeren. Rechtover de parkeerplaats is de ingang van een politiebureel. Ik rij er naar toe en de kerel uit het ingangskotje ziet me en rent naar buiten, met de armen zwaaiend en doet me stoppen. Waarschijnlijk dacht hij aan een fietsterrorist met bomgordel. Ik doe vlug mijn verhaal maar hij trekt zijn schouders op en vraagt of ik wel zeker ben. Hij vraagt de kleur en het merk van de auto maar ik heb een blackout. Hij belt dan maar een collega die met een 4x4 komt aangereden. Zijn Arabische visogen doorgronden mijn Europese panikerende ogen en hij vraagt me vriendelijk en rustig of ik mijn autosleutels wil tonen (wat ik doe) en of ik mijn auto niet toevallig in die andere zijstraat 100m verder geparkeerd heb. Twijfel en hoop slaan tegelijkertijd toe. Volg mij, roept de man. En inderdaad, in een identieke straat wat verderop staat Sofie's auto te blinken. De politieman hoort mijn zucht van opluchting en lacht zijn tanden bloot. Ik bedank hem duizendmaal.

We brengen een bezoek aan het 7-sterrenhotel Burj al-Arab, het enige ter wereld. Allé, een bezoek is veel gezegd want het terrein is hermetisch afgesloten. Je moet dagen vooraf reserveren om hoog in de cafetaria een theetje te mogen slurpen èn je moet deftig gekleed zijn. Met uw shortje en teenslippers kom je er niet in. We beperken het 'bezoek' dan maar tot een fotosessie van dit hotel, gebouwd in de vorm van een dhow, naar de typische boot in deze contreien.
Madinat Jumeirah Mall is een winkelgalerij naast het 7 sterrenhotel Burj al-Arab. Het is kleiner dan Emirates Mall, maar gezelliger. In tegenstelling tot de vrouwen, ben ik redelijk rap uitgekeken op de keuze aan een mengeling van kwaliteits- en kitsch koopwaar. Een uitgegraven rivier met zeewater stroomt door de mall en die kan je bevaren met toeristenbootjes. Langs de oever kan je eten en drinken en zie je hoe moslims de westerse manieren erven. Emirati vrouwen zijn modern gekleed, sommigen met zwarte design Habaya, anderen in Westerse outfits, en babbelen met hun vriendinnen bij een tas koffie. De mannen, in hun hagelwitte tabbaarden, lijken ernstig te discuteren met het Marlboro-pakje en de blackberry in aanslag. En er wordt door iedereen getelefoneerd alsof het morgen afgelopen is. En deze taferelen spelen zich waarschijnlijk af in de talloze andere winkelgalerijen van Dubai.
S'avonds eten we een fel gesmaakte visbarbecue, klaargemaakt door chef-kok Tom, in familiekring, dus inclusief Mounier.

Dag 7----- Liwa Oase

Het is zondag, de eerste werkdag, en Martine en ik huren een auto voor 2 dagen en trekken erop uit.
Dit land heeft twee natuurtroeven: de zee(stranden) en de woestijn. Vandaag rijden we 400 km verder naar de 'echte woestijn', landinwaarts tegen de grens met Saoedie-Arabië: de Liwa Oase. We rijden Dubai uit richting Abu Dhabi en worden de aandacht getrokken door kilometerslange reclameborden langs de kant van de weg over het volgende mega-project van Dubai: de sjeiks gaan 70km kustlijn veroveren op de woestijn en volzetten met resorts, wolkenkrabbers, yachthavens, enz. 'Twice the size of HongKong' staat erbij. We volgen de autosnelweg tot in Abu Dhabi waar we door wegenwerken de juiste weg kwijtraken. We verliezen een uur vooraleer we terug op de juiste baan zitten. Ondanks de winter haalt het kwik makkelijk de 30°C in dit zo goed als onbewoonde deel van het land.
Rond 14u komen we toe in het woestijnstadje Mizaira'a en rijden meteen door naar dè attractie: de 284m hoge Moreeb Duin, 20km dieper de woestijn in. We hadden het al onderweg min of meer gezien, maar op het stuk naar Moreeb rijden we in een ongezien landschap. De abrikoos-kleurige zandduinen verstommen ons met verbazing. De zichten zijn gewoon indrukwekkend en in een straal van 360° zie je niets anders dan zand en duinen. De verharde weg kronkelt op en neer tussen de meest sublieme duinen zover het oog reiken kan maar tegelijkertijd ook heel dichtbij. Je kan uitstappen en ze zo oplopen. De wind maakt de meest creatieve vormen van deze zandhopen. Er is nul begroeing; enkel zand.
We keren terug naar Mizaira'a en rijden nu in westelijke richting de woestijn in, langs kleine oase-dorpjes vol met palmbomen. De verharde weg die kant op is een 50km lang en toont ons terug wat een echte zandwoestijn is. De vormen, de rozige kleur en de uitgestrektheid zijn de meest in het oog springende eigenschappen. Tegen valavond zijn we terug in Mizaira'a waar we slapen in het Lima Resthouse Hotel.

Sprokkels:
- Als je met de huurauto rapper rijdt dan 120 km/u begint er zo'n ambetant muzieksken te spelen. Maar het is wel nuttig en kostenbesparend want het aantal flitspalen op Emiraatse wegen is ontelbaar. Alsof de uitbater van die palen de olie-inkomsten van het Emiraat wil benaderen.
- Het blijft opvallen hoe breed, gladlopend en verzorgd de wegen zijn in dit land inclusief de bruggen, de tunnels en de fly-overs. Maar ook zie je overal wegenbouw, trucks, bulldozers en arbeiders. Dit land is al jaren lang grondig aan het faceliften.

Dag 8 -----Liwa Oase - Al Ain

Gisteren hebben we de Westelijke kant gekozen, vandaag rijden we de woestijn in langs de Oostelijke kant, vanuit Mizaira'a, naar Hameem, 60 km verder. We passeren terug een hoop kleine dorpjes maar het heeft geen zin om te stoppen want een terrasjes- en cafécultuur bestaat hier niet. Langs dit tracé zien we verwoede pogingen van de overheid om groen te creëren in de zandwoestijn. We zien dan ook een lappendeken van rozige zandheuvels en groene (aangelegde) palmboom-oases.
Dan volgt het hoogtepunt van de dag: een rechte streep tarmac van 245km van Hameem naar Abu Dhabi, dwars door de zandwoestijn. Als je links en rechts kijkt, zie je enkel zand en opgewaaide zandheuvels tot aan de einder. We passeren bedouienententen en zien kuddes dromedarissen met hun jongen. Langs beide zijden is de weg afgesloten met bekaert-draad om vooral de éénbultige kamelen tegen te houden. Over de volledige lengte ervan is er tevens groen aangeplant. Met zwarte rubberen darmen wordt elke struik en elke palmboom geïrrigeerd. Wat een verspilling van water. Maar het landschap voor ons Europeanen, is ongezien. De duinenkleur gaat over van abrikoos naar zandkleurig naarmate we de kust naderen.
We rijden verder naar de stad Al Ain, ter grootte van Gent, aan de grens met het Sultanaat Oman. Daar ligt de 'hoogste' berg van de streek: Jebel Hafeet (1.350m). Een steile, kronkelende weg loopt naar de top van waar we een geweldig uitzicht hebben op de woestijn in Oman.
Vandaar rijden we terug naar Dubai. Uit welke richting je Dubai ook binnenrijdt, de skyline is indrukwekkend. Barj Dubai met zijn 818m hoog valt meteen op, maar ook die tientallen andere buildings. Zoals reeds geschreven, de stad bestaat niet uit huizen maar uit wolkenkrabbers. Uniek in zijn soort.

 

Sprokkels:
- de Bedouienen waken over hun kuddes dromedarissen met … quads. Daar ook vinden moderne tijden ingang.
- 50km voor Abu Dhabi zien we een enorme vuilnisbelt met annex een verbrandingsoven. We zien eveneens een paralelle weg met de autosnelweg waarop honderden camions constant vuilnis brengen en dan terugrijden.

Dag 9 -----Dubai - Creek River

Vandaag keren we terug naar de roots van Dubai: op en rond de Creek River. Op dag 2 al eens vluchtig bezocht, trekken we er vandaag een dag voor uit. Trouwens de Creek River is geen rivier maar een inlandse arm van de Perzische Golf van 10 km lang.
We starten in de Bastakia wijk (foto links), een verzameling van huizen van rijke Perzen van voor WO II, te bezoeken via smalle straten. Daarna wandelen we langs de oever van de Creek. Ik vind het geweldig om een bank op te zoeken en dan een tijdlang alle bewegingen op het water gade te slaan. Is me dat een wriemelende boel van op- en afvarende bootjes die 20 mensen per keer van de ene oever naar de andere brengen. En de houten dhows, handelsboten die de Perzische Golf oversteken naar Iran, varen op en af naar of van de Golf (foto rechts). Op klare dagen zie je de kust van Iran liggen (vanaf een torengebouw).
We wandelen verder door Soeks en dan terug langs de oever naar de Heritage en Diving Villages, nagebootste dorpjes uit de tijd van de (parel)vissrs, en overblijfselen van toen Dubai nog een nederzetting in de woestijn was. De terrasjes aan de oever zijn heerlijk om te vertoeven. Vanaf 17u worden in de Villages Bedouienendansen en andere festiviteiten opgevoerd, omgeven door lokale eettentjes. Morgenavond komen we hier terug.
De waterkant is ook nen coté waar veel sheesha gerookt wordt (waterpijp). De gearomatiseerde tabak slaat in onze neus. We nemen een Abra(boot) terug naar de overkant, wat altijd een avontuurlijke belevenis is. Het is deze periode (15 jan - 15 feb) Dubai Shopping Festival, een andere naam voor solden, en slaan een voorraad kleren in.

 

Sprokkels:
- We nemen de taxi terug naar 'huis'. Uiteraard zijn de taximeters niet van het soort met de onleesbare digitale cijfertjes ergens gemonteerd in een onmogelijke hoek van de wagen, maar een klein flatscreentje met duidelijke gegevens. De prijs valt mee.

Dag 10 -----Dubai - Bus City Tour

Uiteraard is dit niet zo maar een bustoer door de stad maar een … Big Bus City Tour. Een traject met 20 stopplaatsen trekt door de stad naar de voornaamste bezienswaardigheden. Aan iedere halte kan je op- en afstappen. Een greep uit het aanbod van de dag:

• Eerst doet de bus een aantal plaatsen aan die we reeds kennen: Palm Eiland, Atlantis Resort, 7-sterren hotel Burj al-Arab.
• We stappen voor de eerste keer uit de bus aan twee gebouwen die de titel 'grootste ter wereld' voeren:
  -----o Dubai Mall, met een waterval, een ijspiste, een enorme aquarium met haaien erin. Nee het is geen pretpark, maar een winkelgalerij van liefst 1 miljoen m2 groot!?! We bezoeken er een aantal winkels en eten er in de Food Court. Zie foto rechts.
  -----o Burj Dubai, de grootste wolkenkrabber ter wereld (818 m), staat naast Dubai Mall. Ze zijn nog bezig met de hoogste verdiepingen dicht te maken maar hij zou moeten af zijn in december van dit jaar. Zijn vorm doet me denken aan een drietrapsraket. Dit reuzewerk kan niet op één foto en als ik hem film, vertrekkend van de basis naar de top, lijkt er maar geen einde aan te komen. Wat een hoogte, wat een bouwwerk. Het is iets waar je niet op uitgekeken geraakt.
  
• De bus slalomt tussen de wolkenkrabbers door en in deze stad zijn alle wegen autostrades en alle verbindingen gebeuren via fly overs (prachtig woord, vind ik) en klaverbladen. Het is onmogelijk om hier als leek van punt A naar punt B te rijden zonder GPS, tenzij je hier al maanden woont. Wil je van je schoonmoeder af: drop haar met een wagen in Dubai.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
• Dubai Museum toont de ontstaansgeschiedenis van de stad:
  -----o Begin jaren 1900 zijn er twee wijken: de linker- en de rechteroever van de Creek River. Parelvissers en gewonen vissers vormen de bevolking.
  -----o Pas vanaf de jaren 60 worden de sjeiks gebeten door de bouwwoede-microbe. Zeker als er dan ook nog olie gevonden wordt. Geld wordt dan geen probleem meer. 40 jaar later is Dubai wat het nu is: een verzameling van architectonische hoogstandjes en megalomane projecten. Wel uniek in de wereld.
• Heritage and Diving Villages, die we gisteren bezocht hebben, zijn de afsluiter van vandaag. Tijdens de wintermaanden (dus nu) worden er elke avond traditionele Bedouienendansen opgevoerd, aan geweer-werpen gedaan en lokale maaltijden gekookt. Alle bezoekers zijn dan ook lokalen die zich komen amuseren met hier en daar een verloren gelopen toerist, inclusief onszelf. De meeste vrouwen dragen de zwarte habaya, velen met enkel een streep ogen zichtbaar.

Dag 11----- Dubai

We staan op en zien Dubai gehuld in de wolken en in de mist. Het zicht is beperkt tot zo'n 300m. De wind steekt op. Wa krijme nui? Een zandstorm(pje), zegt Sofie. Eigenlijk is het geen echte mist, veeleer zand in de lucht die alle zicht belemmerd. En inderdaad je kan na een tijdje het zandstof van de tafel en de kasten wrijven.
S'avonds trakteren we Tom en Sofie voor bewezen diensten in de Hard Rock Café in Dubai. Het is daar mijn eerste bezoek, dus koop ik me de klassieke T-shirt. Daarna verdwalen we in de Barasti bar, een strandbar met veel schoon volk.

DE MOOISTE WOLKENKRABBERS

Burj al-Arab
Dit is het icoon van de stad en toch wel een heel mooi gebouw-hotel in de vorm van de dhow-boot. Je kan er niet omtrent en wil je een koffie gaan drinken in de bar op de bovenverdieping, dan moet je dagen op voorhand reserveren, de kledijnormen respecteren en minstens 1.000 Dirham spenderen (225 €). Dus één koffietje en een halve namiddag staren naar het rijk volk, is er niet bij.
Naar men beweert zou het hotel volboekt moeten zijn voor de volgende 400 jaar vooraleer de investering terugbetaald is ...

 

 

Burj Dubai
Je kan niet omheen deze wolkenkrabber van een goeie 800m hoog, gedesigned als een soort raket, met zijn brede basis onderaan en zijn spitse toren in de wolken. Het is een hele krachttoer om hem op één foto te krijgen. Je moet er redelijk ver van afstaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

National Bank of Dubai
De voorfacade is bol gebogen in de vorm van een schild waardoor het water en de bewegingen op de Creek Rivier schitterend weerspiegeld worden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

The Emirate Towers
Deze twee torens hebben een uitzonderlijk mooie design en geven steeds een ander zicht vanuit welke richting je ook komt. Ze staan langs de verkeersas Sjeik Zhajed Road.

------Courtesey World of Stock

Verder eer aan de architecten voor alle andere ontwerpen van buildings in deze stad. Het lijkt een verzameling van 'ik ben de mooiste'-gebouwen en liefhebbers van dit soort spectakel komen hier niet meer weg of keren elk jaar terug.

Sprokkels:
- Voor de beste zweetkoteletten in Dubai, één adres: Barasti bar
- Alle dagen neem ik een kijkje op de werken. Werken? Ja, achter de tuinmuur van T+S's villaatje bouwen ze een autostrade met even verderop een tunnel. Een eerste tunnelcompartiment is geplaatst en nu zijn ze volop bezig met de graafwerken voor de weg ernaar toe. Aan de overkant van de weg tel ik 15 buildings die net af zijn of nog in de maak. De (toekomstige) bewoners van die buildings zullen via deze weg uitgang vinden. De werken aan zowel de autosnelweg als de buildings duren dag en nacht met een rustdag op vrijdag.
Het is wennen als je gewoon bent om s'morgens op te staan met een weide en een kerktoren in t'zicht.

Dag 12 -----Dubai

Vandaag is onze laatste dag en tegelijkertijd een recuperatiedag van de gisterennacht geleverde inspanningen. Het is vandaag terug een dag met veel zand in de lucht en beperkte zichtbaarheid.
We bezoeken de kermis aan Jumeirah Beach, maar dit is niet naar Dubai's normen: veel te klein. De Gentse fuure is veel indrukwekkender dan dit gedoe.
De rest van de dag wordt doorgebracht ten huize van. Het afscheid met tom en sofie èn met de meid Malack wordt voorbereid.

DE EMIRATI

Emirati of inwoners van de Emiraten. Als we op vakantie zijn dan hebben we in het algemeen vlug de neiging om bij een vriendelijk woord meteen de bevolking uit te roepen tot 'sympatiekste bevolking'. Wel deze eretitel wil ik nu voorlopig enkel en alleen toekennen aan de inwonders van de V.A.E. Niet één, niet tien maar vrijwel alle mensen waarmee we contact hadden, waren beleefd, vriendelijk en hulpvaardig. Dat gaat van de portier, tot de security persoon tot de arbeiders aan wie we de weg vroegen in Abu Dhabi (waarvan er één zijn leven riskeerde door de autostrade over te lopen naar de pechstrook waar we stonden), tot de Arabier die me het plannetje van Dubai hielp ontcijferen.
Maar vooral de co-habitatie van moslims en christenen of van gesluierden en westers gekleden is opmerkelijk. Op straat, in restaurants, in winkelgalerijen, overal wordt elk zijn mening en zijn klederdracht aanvaard en gedoogd.
'Open minds, Open doors' is de slogan van het Islamitisch Cultureel Centrum Dubai. Ze zetten hun slogan om in de praktijk. Chapeau.

Dag 13 -----Naar huis via Zurich

Op het onmogelijke uur van 2u20 s'nachts (of s'morgens zo u verkiest) vertrekt de vlieger richting Europa. Het sneeuwt in Zurich en de temperatuur is -3°. Het zal terug aanpassen worden.

FOTOREEKS