DERDE WEEK IN TANZANIA: ZANZIBAR

S'anderendaags, maandag 22 februari, om 5h uit de veren want om 6h vertrekt de bus op de markt in Moshi om 9 uur later aan te komen in Dar-Es-Salaam, vanwaar we de hovercraft nemen naar Zanzibar. Het instappen in de bus is een belevenis op zich en gelukkig vergezelt Edward van het reisbureau ons naar Dar. Iedereen vergaapt zich aan ons en we worden geacht vanalles te kopen; we moeten de ochtendverkopers afslaan als vliegen. Eenmaal in de bus duurt het nog een uurtje vooraleer hij werkelijk weg is. Er komt wel altijd nog iemand aangelopen die de bus doet stoppen en na een felle discussie met de garde (+drinkgeld in zijn handen) op de bus mag. In ieder belangrijk dorp onderweg stopt de bus. Onmiddellijk wordt de bus omsingeld door een zwerm jonge verkopers van alles en nog wat : nootjes, hard gekookte eieren, koekjes, shampoo, zeep, parfum, fruit, water, horloges, strijkijzers, scheermachines, batterijen,… Als we halfweg zijn stopt de bus voor een politiecontrole: lijnbus of niet, alle mogelijke papieren moeten getoond worden en pas na een half uur zetten we de rit voort, trompen veur een scheete, met gevaarlijke inhaalbewegingen, blinde bochten en potholes in de weg. Moe keunen (hakuna matata).
We komen uiteindelijk met 2 uur vertraging aan te Dar en onze boot vertrekt al binnen een half uur. Gelukkig baant Edward zich een weg door de ijverige, zagende en op uw lijf zittende verkopers. We smijten onze rugzakken op een pick-up, springen in de laadbak en rijden weg richting haven. Daar bemachtigt hij nog 3 kaarten 1e klas (want 2e klas zat al vol) en als laatsten stappen we de jetboot op. We laten Edward achter, een minzame en sympathieke meneer. Na 2 uur varen meren we aan te Stone Town, de hoofdstad van Zanzibar.
Het is er drukkend heet ; we zweten als reigers. Secrete, een lokale jongeling die Lonely Planet vermeldt als betrouwbaar, toont ons drie hotels. We maken een goede keuze met het Vuga Hotel. We douchen en wandelen dan naar het terras van het Africa House hotel, met zicht op de Indische Oceaan, relaxen bij een paar frisse pinten bier, bij zonsondergang. Een moment van genieten. S'avonds eten we straf Indisch spul.
Zanzibar is een moslim eiland, gelegen voor de kust van Tanzania en officieel deeluitmakend van Tanzania. Maar ze staan op hun status van relatieve onafhankelijkheid o.a. gekenmerkt door een eigen immigratiedienst en douanecontrole.
De volgende dagen verdelen we onze tijd tussen winkelen in de uiterst gezellige straatjes van Stone town, de Spice Tour, pinten drinken, eten, niets doen. Het plezierigste is verloren lopen in het labyrint van smalle steegjes van Stone Town. Je kan niet echt verdwalen want vroeg of laat kom je uit aan de kust of op de hoofdweg. In die straatjes bevinden zich honderden winkelkes, marktjes, cafeetjes, restaurantjes, 2 grote kathedralen, schooltjes waar we kinderen verzen uit de Koran horen zingen en … zelfs een internet winkel waar ik een e-mail verstuur naar het thuisfront.
De Spice Tour brengt u naar de kruidenplantages van het eiland, naar de Perzische Baden, laat u fruit en kruiden proeven en s'middags van een arabische maaltijd genieten. Op de tour zien we de 'twisted palmtree', de gedraaide palmboom (foto links)

De volgende drie dagen huren we een 4x4 suzukietje en rijden naar het noorden van het eiland, naar het mooiste en meest exotische strand dat we ooit gezien hebben : Nungwi. Onderweg rijden we als door een grote tuin palmbomen, langs dorpjes en schooltjes, weg van het massatoerisme. In Nungwi huren we een bungalootje op een idyllisch strand, wit fijn zand, smal en direct in het lauwe water, palmbomen, bar met fris bier en coca en weing volk. We rusten, lezen, snorkelen, wandelen, nietsen, lanterfanten, zonsondergangen, verzamelen schelpen, barkrukzitten, zwemmen, scampi's eten.

Eenzame fietser op het strand van Nungwi

Uiteraard hebben we politiecontrole onderweg naar Nungwi:

'Drivers' licence' vraagt de agent. 'Please sir', antwoord ik beleefd.
Hij betast mijn internationaal rijbewijs, leest het volledig door als een boeiende roman en komt dan aan het laatste blad met mijn foto. Hij bekijkt de foto, bekijkt mij en dan vraagt hij: Is that you? 'Yes sir' antwoord ik met een door een ingehouden lach misvormde stem. We mogen verder rijden, en schateren het uit.

Tijdens onze drie dagen in Nungwi maken we kennis met Raymond, een sympathieke Fransman (jawel !) uit Aix-les-Bains die 6 maanden per jaar de wereld rondtrekt en de andere 6 maanden ijscrème verkoopt. Ook Eric, de barkeeper uit Nieuw-Zeeland is speciaal en surtout de barkeepster Ellen uit Engeland, waar Pol een oogske op heeft : hij broebelt iets van betalen in natura.
Op een avond plaatsen we een sortieke en Pol stelt voor om een Tequila te drinken. Ik zie hem al lachen naar Bart en zijn ogen zeggen : we gaan Martin ne keer zat maken. Ik moet meedrinken, wat ik ook doe : zout oplikken, tequila ad fundum, limoen uitzuigen. Onmiddellijk een tweede rondje besteld, en Pol lonken naar mij. Een derde rondje, een vierde . .. maar 't is Pol die zat wordt (knurre), en net voor hij van zijn barkruk dreigt te vallen, gaat hij slapen. We (de gebroeders De Paepe) werken dan nog 5 flatliners naar binnen (sambaka + wodka + paar druppels tabasco). Bart past en vraagt mij mee naar de hut, maar ik heb nog geen goesting en blijf bij Raymond met wie ik nog een tequila drink. Die avond had ik echt een superavond: geen maagklachten, geen diarree, niet overgeven maar wel een verkeerde timing. T'had beter een week eerder zo geweest. Ik heb dan de bar mee helpen sluiten en wegens geen volk meer, dan maar gaan slapen.
De volgende ochtend was er geen electriciteit en dus geen toast en geen eieren, alliene een boterhammeke mee confiture. S'middags gaan we eten in het dorpje Nungwi (foto links) waar we veel bekijks hebben (3 blanke reuzen) van vooral de kleinsten. Het restaurant is een grote hut met keuze uit 4 lokale menu's. Maar éénmaal binnen kunnen we helemaal niet kiezen : de dagmenu is rijst met kieken voor 500 Tsh (0.8 €!)

Na drie dagen vegeteren keren we terug naar Dar maar niet zonder te passeren langs twee politiecontroles onderweg. We krijgen onderweg ook een platte band. Dat gebeurt net in het centrum van een klein dorpje en terwijl we het suzukietje opkrieken en de band vervangen hebben de lokale kinderen de meeste leute met ons.
S'anderendaags kopen we de laatste kado's en nemen we de boot van halfvijf, die wel al om ... 4h vertrok. In Dar komen we van de boot en worden bijna besprongen door taxichauffeurs. Na wat onderhandelen over de prijs, stappen we in een bestelwagen op weg naar de luchthaven. In de luchthaven lezen we onze vlucht af op een met krijt beschreven bord. We laten onze bagage dragen en de drager is zo tevreden met onze tip dat hij wel 10 keer buigt en dank u zegt. Op een bepaald moment dacht ik dat hij Pol ging kussen. Onze vlucht komt van Johannesburg met stops in Dar en in Entebbe om finaal s'anderendaags s'morgens in Londen te landen. Dan vliegen naar Zaventem en vervolgens met de trein naar Gent. In Brussel-Zuid stopt de trein exact 2', net tijd genoeg om in een telefooncel te springen en mijn pa te bellen dat hij ons een half uur later mocht ophalen in Gent St Pieters.
Zanzibar in de verte vanop de boot naar Dar

--------- __________________________________________________________---------____ _REISVERHAAL TANZANIA

_________________________________________________________________________________